Το μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης…ένα υποθετικό σενάριο…

του Γιάννη Κωτσαλά

Χρέη, περικοπές στους τακτικούς πόρους, μειωμένη εισπρακτική δυνατότητα λόγω του οικονομικού περιβάλλοντος, αδυναμία δανεισμού, μνημόνιο, αυξημένες προνοιακές ανάγκες, κατασχέσεις, προσωπικό που βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας ακούγοντας για απολύσεις ενώ έχει υποστεί
βίαιες περικοπές στους μισθούς.

Οι πιέσεις για παραχώρηση σε ιδιώτες, αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ εντείνονται (φιλέτα γαρ…) επιφέροντας συχνά ρήξη μεταξύ εργαζομένων και αιρετών.

Αυτό είναι μέσες άκρες το πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι ΟΤΑ. Οι περισσότεροι Δήμαρχοι έχοντας «σηκώσει τα χέρια ψηλά» καλύπτουν υποτυπωδώς μόνο τα απολύτως απαραίτητα (μισθοδοσία, καθαριότητα, πρόνοια κλπ) και για όσο ακόμα μπορούν.

Που οδηγείται η Καλλικράτεια Τ.Α. τελικά; Τι μορφή θα έχει ο θεσμός που αποτελεί για τον πολίτη την πλησιέστερη έκφραση της επίσημης εξουσίας;

Ένα «υποθετικό» σενάριο θα μπορούσε να κάνει λόγο για χρεωκοπία. Δηλαδή πλήρης κατάρρευση όλων των δομών και υπηρεσιών με προσωπικό απλήρωτο που θα κινείται μεταξύ απεργίας και επίσχεσης εργασίας.


Το σενάριο συνεχίζει με ένα σκληρό δίλλημα από τον σκηνοθέτη: Χρεωκοπία ή μηχανισμός στήριξης Όχι, όχι δεν πρόκειται να πέσουν οι Δήμοι στα πλοκάμια μίας τρόικας, ο σκηνοθέτης το έχει σκεφτεί αλλιώς και εμφανίζει έναν από μηχανής Θεό… Τον αναγκαστικό σωτήρα που θα αναλάβει να διατηρήσει σε λειτουργία τους μηχανισμούς των ΟΤΑ. Ίσως έναν για κάθε Δήμο. Τον ιδιώτη – επενδυτή και ότι υπάρχει πίσω από αυτόν. Αυτός – υποθετικά μιλάμε – θα αναλάβει να τακτοποιήσει και να αναλάβει τα υπέρογκα δάνεια, να συμπράξει με τον Δήμο για να στηρίξει τις υπηρεσίες που είχαν καταρρεύσει, να αποκαταστήσει τον μηχανισμό της καθαριότητας που είχε διαλυθεί, λαμβάνοντας ταυτόχρονα και το μερτικό του… Όμως σύμφωνα με το σενάριο τα οφέλη του «σωτήρα» δεν περιορίζονται εκεί, έχοντας αποδεχτεί ο Δήμος την σύμπραξη έχει δεσμευθεί με ρήτρες. Αυτές οι ρήτρες προβλέπουν και πολυετή παραχώρηση σε ότι αξιοποιήσιμο διαθέτει ο Δήμος εντός των γεωγραφικών του ορίων.

Σε ποιον ανήκουν οι ακτές, δημοφιλείς και πολυσύχναστες παραλίες, τα πάρκα, οι χώροι πολιτισμού; Όλα περνούν από τους Δήμους. Ακόμη και η ομορφότερη παραλία στην Ελλάδα μπορεί να αξιοποιηθεί αν το θελήσει ο Δήμος, πόσο μάλλον όταν είναι υποχρεωμένος ενώ τα κέρδη πάνε πλέον στον σωτήρα!

Ξαφνικά λοιπόν οτιδήποτε αποτελεί την βιτρίνα της τουριστικής Ελλάδας μπορεί να γίνει ιδιωτική επιχείρηση. Η επιχείρηση – επένδυση μπορεί για παράδειγμα να μετατρέψει τις καταγάλανες και παγκοσμίως γνωστές ακτές μας σε ένα κλειστό κλαμπ για VIP τουρίστες. Οι λιγότερο εμπορικές μπορεί να κάνουν δεκτούς και Έλληνες εάν βέβαια καταβάλλουν το σχετικό αντίτιμο. Τώρα ποια θα είναι η τύχη όσων Δήμων δεν διαθέτουν «φιλέτα» άγνωστον.

Το σενάριο φαίνεται τραβηγμένο, θα υπάρξει αντίδραση, κανείς δεν θα το δεχτεί κλπ. Τι ίδιο τραβηγμένο με το να έλεγες πριν από δύο χρόνια ότι ανατρέπονται 8ωρο, αποζημίωση, άδειες, επιδόματα, μειώνονται κατά 50% μισθοί και συντάξεις, ο βασικός του 25χρονου είναι 300 € και αν θέλεις, πωλείται ο ΟΠΑΠ και η ΔΕΗ κοκ.

Για να επιστρέψουμε στην Αυτοδιοίκηση, το κοντινό μέλλον της δεν το γνωρίζει κανείς, τουλάχιστον δεν γνωρίζει κανείς πως θα αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση. Ίσως τελικά το μέλλον της το γνωρίζει ο σκηνοθέτης του σεναρίου, που εξ άλλου έχει στήσει από την αρχή ολόκληρο το σήριαλ, σε ένα επεισόδιο θα κολλήσει;
exelixeis.gr