Τιμή στους πεσόντες του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου. Ονόματα πεσόντων από το Δήμο μας

Ονόματα πεσόντων από τον δήμο μας το 1940-1941 και πού έπεσαν

Ανάμεσα στους 13.348 μαχητές του 1940-41 ου δεν γύρισαν από το μέτωπο και έμειναν για πάντα οι περισσότεροι (8.000 περίπου) στα βουνά και τα λαγκάδια της Αλβανίας είναι και αρκετοί από το νομό Εύβοιας και το δήμο μας.




Σήμερα είναι η 28η Οκτωβρίου και στην 76η επέτειο ας τους θυμηθούμε.




Γνωρίστε τους και τιμήστε τους όπως τους αρμόζει.


Η έρευνά του Αγαθοκλή Παναγούλιακατέγραψε 303 άτομα από την Εύβοια και 24 άτομα από τον δήμο μας.

Αξιωματικοί 13

Oπλίτες 290




Οι περισσότεροι Ευβοιώτες που πολέμησαν έπεσαν στο γεωγραφικό χώρο από υψώματα Τεπελενίου μέχρι υψώματα Κλεισούρας.

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μ.Φ.Α = Μοίρα φορτηγών αυτοκινήτων

Μ.Ο.Π = Μοίρα ορειβατ. Πυροβολικού

Σ.Ν. =Στρατιωτικό νοσοκομείο

Σ.Π. = Σύνταγμα πεζικού

Σ.Ο.Π. = Σύνταγμα Ορειβ. Πυροβολικού

Λ.Δ.Β. Σ.Σ = Λόχος Διοικήσεως Β’ Σώματος Στρατού
ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ ΛΙΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ 1940-1941

ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του '40 ή Έπος του '40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδαςκαι συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίεςεπιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα Αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των Ιταλο-Αλβανικών δυνάμεων. Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Η άρνηση της Ελλάδας εορτάζεται στην Επέτειο του Όχι.

Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41Μέρος της Βαλκανικής Εκστρατείας τουΒ' Π.Π.
Έλληνες στρατιώτες στο Αλβανικό μέτωπο γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά του 1941Χρονολογία28 Οκτωβρίου 1940 – 23 Απριλίου 1941ΤόποςΉπειρος, Ελλάδα, ΑλβανίαΈκβασηΕλληνική τακτική νίκη, στρατηγική στασιμότητα
Γερμανική εισβολή


Αντιμαχόμενοι

 Φασιστική Ιταλία

 Βασίλειο της Αλβανίας

Εναντίον

 Ελλάδα

 Βρετανική Αυτοκρατορία(αεροπορική βοήθεια)

Ηγετικά πρόσωπα

Σεμπαστιάνο Βισκόντι Πράσκα(Αρχιστράτηγος του Ιταλικού Στρατού μέχρι τις 9 Νοεμβρίου)
Ουμπάλντο Σοντού(Αρχιστράτηγος του Ιταλικού Στρατού μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου)

Ούγκο Καβαλλέρο(Αρχιστράτηγος του Ιταλικού Στρατού από τα μέσα Δεκεμβρίου)


Αλέξανδρος Παπάγος(Αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού)
Ιωάννης Μεταξάς

Δυνάμεις

Ιταλία[1]
88.000 [2] - 140.000 την 28η Οκτωβρίου 1940
270.000 την 1η Ιανουαρίου 1941
520.000 τον Απρίλιο του 1941
463 αεροσκάφη
163 ελαφρά άρματα μάχης

Ελλάδα[3]
35.000 την 28η Οκτωβρίου 1940
232.000 την 13η Νοεμβρίου 1940
260.000 τον Απρίλιο του 1941
79 αεροσκάφη.

Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνιπου είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β' Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στουςΓερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλέςβρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικήςΓερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσιεπέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά,τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Μετά την άρνηση του δικτάτορα (το γνωστό «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.

Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: Κορυτσά, Πόγραδετς,Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο καιΧειμάρρα. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή βόρεια της Χειμάρρας[4]. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.

Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.