Για τις 25 Φλεβάρη 2015 αναβλήθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης ΒΙΠΕ στο ΣτΕ

από την σελίδα του kireas.org

Στις 25 Φλεβάρη 2015 θα εκδικασθεί η προσφυγή στο ΣτΕ ενάντια στην ΒΙΠΕ

Αναβλήθηκε η εκδίκαση της προσφυγής στο ΣτΕ ενάντια στην ΒΙΠΕ
Η εκδίκαση της προσφυγής στο Συμβούλιο Επικρατείας ενάντια της Κοινής Υπουργικής Απόφασης πού εγκρίνει την δημιουργία ΒΙΠΕ υψηλής ρύπανσης στο Μαντούδι είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου. Σήμερα ανακοινώθηκε ότι η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε. Αυτή είναι η τρίτη αναβολή.

διαβαστε περισσοτερα

Στην εκκλησία ο εορτασμός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου στο Μαντούδι λόγω βροχής (φωτογραφίες)

διαβαστε περισσοτερα

Θύματα και ζημιές που προξενήθηκαν στην Ελλάδα στην διάρκεια του πολέμου 1940-1944

βομβαρδισμός του Πειραιά

 Σύμφωνα με την «έκθεση Δοξιάδη»: 

 Οι απώλειες που υπέστη η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, έφτασαν τον αριθμό των 390.700 νεκρών, εκ των οποίων οι 300.000 από την πείνα, ενώ με τους άστεγους των ορέων ο αριθμός ξεπερνούσε το μισό εκατ. ανθρώπους. Περί τους 140.000 πολίτες συνολικά εκπατρίστηκαν, ενώ οι ισραηλίτες εξολοθρεύτηκαν ολοκληρωτικά από τους ναζί
 
- 3.700 πόλεις και οικισμοί καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς, λεηλασίες και πυρπολήσεις

- 1,2 εκατ. κάτοικοι, δηλαδή το 18% του πληθυσμού της χώρας έμειναν άστεγοι

- 88.000 αγροτικές οικογένειες ζούσαν σε ερείπια και 100.000 αστικές οικογένειες υπό άθλιες συνθήκες

- 15.000 καταστηματάρχες και βιοτέχνες έχασαν την επαγγελματική τους στέγη

- 80.000 οικογένειες πούλησαν τα σπίτια τους και έχασαν την περιουσία τους

- 5.000 σχολεία καταστράφηκαν

- 1,5 εκατ. οικογένειες ζούσαν σε σπίτια χωρίς τζάμια, φως ή θέρμανση

tvxs.gr / Η Ελλάδα του Χίτλερ: Από την Αλβανία... by tvxorissinora

από το Βήμα
Η έκθεση του Κωνσταντίνου Δοξιάδη για τις πολεμικές αποζημιώσεις
Λεπτομερή στοιχεία - Συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών οι καταστροφές κατά την Κατοχή

Σε συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια, υπολόγιζε το μέγεθος των καταστροφών ο Δοξιάδης. Στη φωτογραφία αρχείου, η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα το 1941 [Πηγή: Φωτογραφίες από το βιβλίο ΤΩΝ R. BATHE ΚΑΙ E. GLODSCHEY, "DER KAMPF UM DEN BALKAN", OLDENBURG, BERLIN, 1942]

Στο συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια (!) υπολόγισε τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα από τη Γερμανία, τη Βουλγαρία και την Ιταλία κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο αείμνηστος πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης (1913-1975) στην ιστορική του έκθεση, την οποία είχε συντάξει ως διευθυντής του υπουργείου Ανοικοδόμησης το 1946.

Και όμως από τα 17,8 δισ. προπολεμικά δολάρια ή αλλιώς 1,994 τρισ. προπολεμικές δραχμές που διεκδικούσε η χώρα, η Ελλάδα δεν πήρε παρά μόνο «ψίχουλα» από τις δίκαιες απαιτήσεις της, λόγω της στάσης των συμμάχων. Ο Δοξιάδης, ως κυβερνητικός συντονιστής όλων των συναρμόδιων υπουργείων, μέτρησε με ανατριχιαστική ακρίβεια το μέγεθος της ζημιάς στη χώρα σε κάθε επίπεδο και, στη συνέχεια, υπολόγισε τις αξιώσεις της Ελλάδας.

Η ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» εντόπισε την «έκθεση Δοξιάδη», η οποία σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος υπό τον τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος: Αιτήματα και επανορθώσεις στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο» (Αθήναι, Υπουργείον Ανοικοδομήσεως, 1947).

Η έκθεση σκιαγραφεί τόσο τα μεγέθη της καταστροφής που προκάλεσαν η Γερμανία, η Ιταλία και η Βουλγαρία στην Ελλάδα της Κατοχής όσο και την πρωτοφανή αδικία που υπέστη η χώρα, μεταπολεμικά από τους συμμάχους.

Εξόντωση με όπλο την παύση των εισαγωγών

Σύμφωνα με την έκθεση, η ελάττωση της καλλιέργειας και της μέσης ετήσιας γεωργικής παραγωγής (1941-1944) έφτασε σε σχέση με το 1938 το 40% στα δημητριακά, το 36% στα όσπρια, το 89% στον καπνό και το 75%, ενώ σε άλλα είδη, όπως η σταφίδα και τα σταφύλια, μειώθηκε κατά 66%. Μέγα τίμημα πλήρωσε ο δασικός πλούτος της χώρας.

«Έπειτα ήρθε η Κατοχή, άρχισαν οι εμπρησμοί και η έντονη ξύλευση έγινε από τους κατακτητές με τρόπο πρωτόγονο γιατί γνώριζαν ότι η παραμονή τους στην Ελλάδα θα ήταν σύντομη και έτσι αδιαφορώντας για τη μελλοντική παραγωγή των δασών μας θέλησαν να τα καταστρέψουν για πολλά χρόνια» έγραφε ο Δοξιάδης.

Η μελέτη βρήκε ότι περί τα 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασών, δηλαδή το 25% του δασικού πλούτου της χώρας, καταστράφηκε, ενώ η Αττική έχασε το 75% των δασών της. Αντίστοιχα, τα ζώα εργασίας ελαττώθηκαν κατά 60% σε σχέση με το 1939, τα αιγοπρόβατα και τα πουλερικά κατά 50%, ενώ οι χοίροι κατά 80%.

Η εξορυκτική βιομηχανία (σίδερο, μαγγάνιο, νικέλιο, χρώμιο κ.ά.) καταστράφηκε, καθώς οι εξαγωγές μειώθηκαν το 1940 στο 29% των προπολεμικών μεγεθών, στο 6% το 1941 και στο 2% το 1942. Το ίδιο άλλωστε συνέβη στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, καθώς οι εισαγωγές κατέρρευσαν στο 6%, 10% και 12% αντίστοιχα την περίοδο 1941-1943, ενώ οι εξαγωγές στο 8%, 6% και 3% αντίστοιχα.

«Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του τρόπου που χρησιμοποίησε ο Άξονας για να εξοντώσει τον ελληνικό λαό ελαττώνοντας τις εισαγωγές τροφίμων είναι και το τι έγινε με τις εισαγωγές ζώων κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η εισαγωγή κτηνών για τη διατροφή του πληθυσμού και την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών πέφτει στο μηδέν σχεδόν. Κι ενώ η εισαγωγή ζωντανών ζώων που γινόταν πριν από τον πόλεμο σχεδόν εντελώς από τις χώρες που ανήκαν τώρα στον Άξονα έπεσε στο 0,05% του προπολεμικού επίπεδου, η εισαγωγή κρέατος νωπού ή συντηρημένου μηδενίσθηκε εντελώς» έγραφε ο αείμνηστος πολεοδόμος.

Πλήρης καταστροφή των υποδομών

Τεράστιες ζημιές υπέστησαν οι υποδομές. Σύμφωνα με την έκθεση, στους Σιδηροδρόμους του Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ) αχρηστεύθηκε το 75% της γραμμής Πειραιάς - Πλατύ, το 100% των γραμμών Θεσσαλονίκης - Φλώρινας και Θεσσαλονίκης - Ειδομένης, και το 23% της γραμμής Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης. Επίσης καταστράφηκε το 80% των σιδηροδρομικών σταθμών, το 40% των γεφυρών, το 35% των σηράγγων, ενώ στους Σιδηροδρόμους Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ) αχρηστεύθηκε το 97% της γραμμής.

«Από το σύνολο των 7.708 τεμαχίων τροχαίου υλικού που είχαν οι σιδηρόδρομοι της Ελλάδος αρπάχτηκαν ή καταστράφηκαν 7.101 τεμάχια και δεν έμειναν παρά μονάχα 607 και αυτά σε κακή κατάσταση από την υπερβολική τους χρήση κατά την Κατοχή» έγραφε. Οι ζημιές που υπέστη η σιδηροδρομική υποδομή εκτιμήθηκαν σε 8 δισ. προπολεμικές δραχμές ή 72 εκατ. προπολεμικά δολάρια.

Συστηματική καταστροφή διαπιστώνεται και στο οδικό δίκτυο και στις γέφυρες, όπου καταγράφονται ζημιές σε ολικό μήκος οδοστρωμάτων 14.721 χλμ. και 5,5 χιλιάδες ημιτελείς δρόμους, αλλά και καταστροφή γεφυρών συνολικού μήκους 15 χλμ. Το μέγεθος αποτιμήθηκε σε 54,4 εκατ. προπολεμικά δολάρια.

Επίσης οι ζημιές σε τεχνικό εξοπλισμό (αυτοκίνητα, οδοστρωτήρες, μηχανήματα) του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα αθροιστικά εκτιμήθηκαν σε 4,2 εκατ. προπολεμικά δολάρια. «Η μανία της καταστροφής έκανε ασυγκράτητους τους εχθρούς μας. Γκρέμισαν ορεινές διαβάσεις, ανατίναξαν σήραγγες» έλεγε και σημείωνε σε τέσσερα χρόνια χάθηκε το 85% των υποδομών και του τροχαίου υλικού που υπήρχε το 1940. Οι ολικές απώλειες των επιβατικών αυτοκινήτων έφτασαν το 65%, των φορτηγών το 60% και των λεωφορείων το 80%, τόνιζε ο Δοξιάδης.

Κατέστρεψαν τη Διώρυγα της Κορίνθου

Πλήρης ήταν η καταστροφή και στα λιμάνια της χώρας. Η αξία των ζημιών σε προπολεμικά δολάρια έφτασε τα 4,7 εκατ. για τον Πειραιά, το 1,3 εκατ. για τον Βόλο, το 1,2 εκατ. για τη Θεσσαλονίκη κτλ. Επίσης, μεγάλη ήταν η ζημιά που έπαθε η Διώρυγα της Κορίνθου αφού οι Γερμανοί «στις παραμονές ακόμη της αποχώρησής τους ανατίναξαν τα πρανή και τη μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα, βύθισαν πλοία και πλωτά γεφύρια, στα στόμια του ισθμού, έριξαν βαγόνια σιδηροδρομικά, πόντισαν νάρκες, έκαμαν το παν για να αχρηστεύσουν για όσο περισσότερο καιρό ήταν δυνατόν τη μοναδική διώρυγα της χώρας», προκαλώντας ζημιές 860.000 δολαρίων, σημείωνε.

«Όλες οι εναέριες τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές αποκόπτονται, τα υποβρύχια καλώδια καταστρέφονται. Όλες οι εγκαταστάσεις αχρηστεύονται κατά 100%, ενώ τα ειδικά μηχανήματα διαβιβάσεων μεταφέρονται στη Γερμανία κατά ποσοστό 70%. Η επικοινωνία με διάφορα διαμερίσματα της χώρας είναι αδύνατη. Το Ηράκλειο, η Πρέβεζα, η Άρτα, η Κέρκυρα, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη απομονώνονται» εξηγούσε ο Δοξιάδης και συμπλήρωνε ότι καταστροφική ήταν η Κατοχή και για τις αεροπορικές συγκοινωνίες.

Διέλυσαν το τεχνικό θαύμα του Μεσοπολέμου

Γερμανοί και Βούλγαροι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα μεγάλα υδραυλικά και αρδευτικά έργα των κάμπων της Θεσσαλονίκης και των Σερρών, που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα των ελλήνων μηχανικών, καθώς η δημιουργία τους είχε επιτύχει τη ραγδαία αύξηση της αγροτικής παραγωγής.

Η ζημιά έφτασε το 13,2% της υποδομής στη Θεσσαλονίκη και το 38,6% σε Δράμα και Σέρρες. Οι καταστροφές σε έργα υδρονομικά, εγγειοβελτιωτικά, υδρεύσεων και υπονόμων ξεπέρασε τα 2 δισ. προπολεμικών δραχμών σε όλη τη χώρα, τόνιζε ο Δοξιάδης.

Επίσης, μετρήθηκε ότι οι απώλειες σε φορτηγά πλοία έφτασαν το 74%, ενώ στα επιβατικά το 94,5%. «Το ελληνικό εμπορικό ναυτικό διαλύεται. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία, που κρατούσε την έβδομη θέση ανάμεσα στην φορτηγό ναυτιλία όλου του κόσμου, πλήρωσε και αυτή τον βαρύτατο φόρο στον αγώνα των Ηνωμένων Εθνών. Από την πρώτη μέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος, τα ελληνικά πλοία πέρασαν στην υπηρεσία των συμμαχικών στόλων, για να σκορπιστούν αργότερα σ' όλες τις συμμαχικές θάλασσες και σ' όλους τους ωκεανούς για τη μεγάλη υπόθεση της Ελευθερίας. Από τα 583 εμπορικά πλοία που είχε η Ελλάς το 1939, χάθηκαν τα 434» έγραφε ο Δοξιάδης. Επίσης, χάθηκε το 66% των ιστιοφόρων και συνολικά το 73% της χωρητικότητας του εθνικού στόλου.

Καταστράφηκε το ένα τέταρτο του κτιριακού αποθέματος

Οι καταστροφές των οικοδομών ήταν τεράστιας αξίας κυρίως από τους Βούλγαρους, αλλά και από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Συνολικά η απώλεια έφτασε τις 409.000 οικοδομές, δηλαδή το 23,6% του προπολεμικού κτιριακού αποθέματος, εκ των οποίων οι 111.000 καταστροφές αφορούσαν πυρπολήσεις και αντίποινα.

Την κύρια ευθύνη είχαν οι Γερμανοί, οι οποίοι κατέστρεψαν περί τις 208.500 οικοδομές αξίας 31 δισ. προπολεμικών δραχμών. Η συνολική αξία των καταστροφών έφτασε τα 61 δισ. προπολεμικές δραχμές, τόνιζε.


Σύμφωνα με την «έκθεση Δοξιάδη»:

- 3.700 πόλεις και οικισμοί καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς, λεηλασίες και πυρπολήσεις

- 1,2 εκατ. κάτοικοι, δηλαδή το 18% του πληθυσμού της χώρας έμειναν άστεγοι

- 88.000 αγροτικές οικογένειες ζούσαν σε ερείπια και 100.000 αστικές οικογένειες υπό άθλιες συνθήκες

- 15.000 καταστηματάρχες και βιοτέχνες έχασαν την επαγγελματική τους στέγη

- 80.000 οικογένειες πούλησαν τα σπίτια τους και έχασαν την περιουσία τους

- 5.000 σχολεία καταστράφηκαν

- 1,5 εκατ. οικογένειες ζούσαν σε σπίτια χωρίς τζάμια, φως ή θέρμανση.

Κλοπές και καταστροφές μουσείων και μνημείων

Η καταγραφή των υπουργείων εντόπισε καταστροφές μνημείων τέχνης, βυζαντινής και λαϊκής αρχιτεκτονικής, εκκλησιών και αρχοντικών.
Πολλά μοναστήρια και επτά μεγάλες βυζαντινές εκκλησίες καταστράφηκαν εντελώς (οι έξι από τους Γερμανούς), ενώ 12 άλλες έπαθαν σοβαρές ζημιές. Καταστράφηκαν βενετικά κτίρια, βιβλιοθήκες και μουσεία. Ένα διαλύθηκε εντελώς, τέσσερα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, καθώς και μία βιβλιοθήκη (από τους Γερμανούς).

Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι Βούλγαροι σε τρεις, με χαρακτηριστικότερες τις περιπτώσεις της Βάρης, της Δημητριάδας και του Παλαιοκάστρου Κρήτης. Επίσης, εντοπίζονται ανασκαφές από τους Γερμανούς σε 24 σημεία και από τους Ιταλούς σε άλλα δύο.
Ακόμη, εντοπίζονται κλοπές αρχαιολογικές θησαυρών, με τους Γερμανούς να κλέβουν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους, τους Ιταλούς από 33 και τους Βουλγάρους από εννέα.

Μαζικός θάνατος δια του πληθωρισμού

«Οι εχθροί της χώρας εκτός από τις ανατινάξεις, τις πυρπολήσεις και τις κατεδαφίσεις, προχώρησαν και στη συστηματική λεηλασία των όσων απόμεναν. Με το πρόσχημα της επίταξης, έπαιρναν κάθε εφόδιο και μέσο παραγωγής, ζωοτροφίες, οχήματα και μηχανήματα κάθε είδους. Μα η επίταξη δεν ήταν πάντα εύκολη, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, και δεν έφερνε αποτελέσματα γιατί οι κάτοικοι έκρυβαν τα αγαθά τους. Κι έτσι οι Γερμανοί για να καταφέρουν να μαζέψουν ό,τι ήταν δυνατόν εφάρμοσαν μία νέα μέθοδο: τον πληθωρισμό» έγραφε ο Δοξιάδης.

Έτσι, εξηγούσε, οι Γερμανοί άφησαν να κυκλοφορούν μεγάλες ποσότητες χαρτονομίσματος και η νομισματική κυκλοφορία έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1944 τα 7,3 τετράκις εκατομμύρια δραχμές. Αποτέλεσμα; Η διατροφή της μέσης εργατικής οικογένειας στην Αθήνα μειώθηκε ραγδαία και έφτασε σε επίπεδα υποσιτισμού.

Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, οι σκοποί των κατακτητών ήταν οι εξής: «Με τον πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια να αποκτούν ό,τι τους ήταν αναγκαίο πληρώνοντας με νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία που δεν τους κόστιζε τίποτε και υποχρέωναν τον ελληνικό λαό με τις άθλιες συνθήκες ζωής που δημιουργούσαν, αφού πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά του, τα υπάρχοντά του και να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλειά στα εργοστάσια της Γερμανίας».

Πέθαναν από την πείνα 300.000 άνθρωποι

Έτσι, η νομισματική κυκλοφορία από τα 11 δισ. δραχμές του 1940 είχε φτάσει τον Σεπτέμβριο του 1944 σε 7,3 τετράκις εκατ. δραχμές. Μία οκά ψωμί κόστιζε 10 δρχ. το 1941, όμως τρία χρόνια μετά έφτασε τα 153 εκατ. δρχ. Η συνέπεια ήταν η κακή διατροφή και η πτώση του επιπέδου της στο μηδέν. Προπολεμικά από τις 2.800 θερμίδες την ημέρα η κατανάλωση έπεσε στις 930 το 1942, ενώ τον χειμώνα του 1941-1942 μόνο το 4% του λαού διατρέφονταν επαρκώς.

Ο Κ. Δοξιάδης έλεγε ότι οι ξένοι παρατηρητές «πάνω στα ορεινά μέρη αντίκρισαν κατάκοιτα, εξαντλημένα παιδιά που ζούσαν σε μία κατάσταση αποχαύνωσης, τέλεια αποσκελετωμένα από την ασιτία, ανίκανα όχι μόνο να κινηθούν, αλλά και να μιλήσουν ακόμα». «Η θνησιμότητα έφτασε στο εξαπλάσιο, ιδίως τον πρώτο χειμώνα της Κατοχής, ενώ οι νεκροί από την πείνα γέμιζαν τους δρόμους» έγραφε.

Οι απώλειες που υπέστη η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, έφτασαν τον αριθμό των 390.700 νεκρών, εκ των οποίων οι 300.000 από την πείνα, ενώ με τους άστεγους των ορέων ο αριθμός ξεπερνούσε το μισό εκατ. ανθρώπους, έγραφε.

Παράλληλα, διαπιστώθηκαν μεγάλες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών. Οι Βούλγαροι πήραν ομήρους 40.000 πολίτες, οι Ιταλοί 10.000 και οι ναζιστές 70.000, εκ των οποίων οι 60.000 έλληνες εβραίοι. Περί τους 140.000 πολίτες συνολικά εκπατρίστηκαν, ενώ οι ισραηλίτες εξολοθρεύτηκαν ολοκληρωτικά από τους ναζί. Επίσης, οι Βούλγαροι εκδίωξαν μαζικά χιλιάδες ανθρώπους από τη ζώνη κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και των Σερρών.

Πώς υπολογίστηκαν τα αιτήματα της Ελλάδας

«Τα αιτήματα της Ελλάδος είναι δίκαια, γιατί ζητάμε να καταβάλουν οι υπεύθυνοι για τις καταστροφές λαοί που ζουν σήμερα πολύ καλύτερα από την Ελλάδα επανορθώσεις για την ανασυγκρότηση» σημειώνει και ανέφερε ότι, παρ' όλο που οι Αλβανοί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και προκάλεσαν ζημιές στη χώρα, «επειδή όμως ο αλβανικός λαός ζει σε χαμηλότερο επίπεδο από τον ελληνικό, η Ελλάς δεν έθεσε ζήτημα επανορθώσεων από την Αλβανία».

Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι αξιώσεις της Ελλάδας στηρίχθηκαν όχι στο τι χάθηκε, αλλά στο τι αποδεικνύεται ότι χάθηκε και μπορεί να εκτιμηθεί σε μονάδες. Έτσι, αξιολόγησε τις άμεσες ζημιές (θετικές), όπως «διαρπαγές, καταστροφές, απλήρωτες υπηρεσίες, πληρωμές, δαπάνες του προϋπολογισμού, κλήριγκ, συντάξεις στα θύματα, διαρπαγές κρατικών αποθηκών, πολεμικό υλικό και ποσά που καταβλήθηκαν σε εργάτες από εργοδότες». Οι έμμεσες ζημίες (αποθετικές) της περιόδου 1940-1944 ήταν η πτώση του εθνικού εισοδήματος και η ελάττωση της απόδοσης της εργασίας, που είχαν παρόμοιες συνέπειες και στη μεταπολεμική εποχή.

Ωστόσο, στις αξιώσεις δεν περιλαμβάνονται θυσίες του πληθυσμού (θάνατοι, ασθένειες, ελάττωση γεννήσεων), θυσίες του πολιτισμού (απώλεια καλλιτεχνικών και πνευματικών αξιών, ιδιωτικών περιουσιών κτλ). «Μετά από συστηματική δουλειά όλων των αρμοδίων», έγραφε, «οι συγκεκριμένες και σταθμητές θυσίες της χώρας ήσαν 17,8 δισ. δολάρια του 1938 ή 1,994 τρισ. δραχμές του 1938».

Το ΑΕΠ 33 ετών εξαφανίστηκε

Το 1938 το συνολικό εθνικό εισόδημα ήταν σχεδόν 60 δισ. δραχμές και ο προϋπολογισμός 15 δισ. δραχμές. Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, οι αξιώσεις της Ελλάδας έφταναν το εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια.

Η κατανομή των αποζημιώσεων έγινε ως εξής:

- 60,9% από τη Γερμανία, δηλαδή 10,8 δισ. δολάρια ή 1,2 τρισ. δραχμές

- 33,6% από την Ιταλία, ήτοι 6 δισ. δολάρια ή 670 δισ. δραχμές

- 5,5% από τη Βουλγαρία, δηλαδή σχεδόν 1 δισ. δολάρια ή 198 δισ. δραχμές.

«Για την Γερμανία το ποσόν που θα έπρεπε να πληρώσει στην Ελλάδα είναι αντίστοιχο με το ένα τρίτον του εθνικού εισοδήματος ενός έτους.
Για την Ιταλία είναι αντίστοιχο με ένα σχεδόν εθνικό εισόδημα ενός έτους. Για την Βουλγαρία το ποσόν είναι αντίστοιχο με το εθνικό εισόδημα δύο ετών» έγραφε ο Δοξιάδης.
«Ενώ λοιπόν ο κάθε κάτοικος της Ελλάδος θα πρέπει να εργάζεται 33 χρόνια για να αποκαταστήσει όλες τις ζημιές, οι υπεύθυνοι λαοί θα μπορούσαν να εργασθούν πολύ λιγότερο για να αποκαταστήσουν το ό,τι κατέστρεψαν» σημείωνε. Συγκεκριμένα, οι Γερμανοί θα χρειάζονταν μόνον τέσσερις μήνες, οι Ιταλοί έναν χρόνο και οι Βούλγαροι δύο χρόνια.
«Το πρόβλημα λοιπόν για τον ελληνικό λαό είναι 66 φορές σημαντικότερο από ό,τι για τους Γερμανούς, 33 φορές για τους Ιταλούς και 16 για τους Βουλγάρους» εξηγούσε.

Η Ελλάδα πήρε «ψίχουλα»

Σύμφωνα με τον πολεοδόμο, η Γερμανία προκάλεσε το 60,9% όλων των ζημιών και σχεδόν τις μισές από τις αποθετικές ζημιές. Έτσι, οι συνέπειες των ζημιών χρεώνουν όλες τη Γερμανία ως κύριο υπεύθυνο του πολέμου και της καταστροφής. Ωστόσο, τα επιχειρήματα των συμμάχων ήταν τελείως διαφορετικά, έγραφε, αφού υποστήριζαν ότι «η Γερμανία πρέπει να ανασυγκροτηθεί, η Ιταλία είναι πολύ πτωχή και η Βουλγαρία θυσιάστηκε για μας».

«Αυτά ήσαν τα νέα συνθήματα των μεγάλων δυνάμεων, ένα μόλις χρόνο μετά την ανακωχή στην Ευρώπη πριν συνταχθούν και υπογραφούν οι συνθήκες με τις αξονικές χώρες. Έτσι τα ελληνικά αιτήματα παραμερίστηκαν και αντί για εκπλήρωσή τους, τα διάφορα συνέδρια και οι συσκέψεις επιδίκασαν στην Ελλάδα συμβολικά και μόνον ένα ποσόν» τόνιζε ο Δοξιάδης.

Το συμβολικό ποσό ήταν 300 εκατ. δολάρια (του 1946) έναντι ελληνικών αιτημάτων 17,8 δισ. δολαρίων (του 1938), τα οποία δεν αντιστοιχούν παρά στο μισό ή τα δύο τρία της προπολεμικής τους αξίας, δηλαδή επιδικάσθηκε μόλις το 1% των αξιώσεων της χώρας.

«Η απόφαση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και οφείλεται κυρίως στη διεθνή πολιτική που ασκήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις μετά τον πόλεμο. Υπεύθυνες για την απόφαση αυτή είναι οι μεγάλες δυνάμεις και προς αυτές πρέπει να απευθύνονται από εδώ κι εμπρός τα αιτήματά μας» σημείωνε.

Πήρε μόλις το 1%, παρά τις καταστροφές

«Η Ελλάς υπέφερε κατά τον πόλεμο και την Κατοχή όσο καμία άλλη χώρα του κόσμου. Είχε το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπινων θυσιών και τον μεγαλύτερο βαθμό υλικών φθορών μεταξύ όλων των συμμάχων χωρών και πιθανώς και μεταξύ των ηττημένων. Τα αιτήματα της Ελλάδος ήταν δίκαια και λογικά. Δεν ζήτησε να αποζημιωθεί ούτε για τον πληθυσμό που έχασε ούτε για τις ηθικές ή άλλες πνευματικές φθορές ούτε ακόμη για την προσπάθεια που πήγε χαμένη. Ζήτησε απλώς να αποζημιωθεί για τις υλικές της φθορές» έγραφε ο Κ. Δοξιάδης.

«Από τα ηθικά και δίκαια αυτά ελληνικά αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε, έστω θεωρητικά, με την αναγνώριση δικαιωμάτων παρά ένα ποσοστό 1% από το σύνολο των θυσιών. Το ποσόν αυτό αντιπροσωπεύει μόλις το 1% των ζημιών που προκάλεσαν οι Γερμανοί, το 1% των ζημιών που προκάλεσαν οι Ιταλοί και το 3% των ζημιών που προκάλεσαν οι Βούλγαροι. Το αποτέλεσμα είναι ότι μόνο η Ελλάς καταδικάζεται τελικά σε ένα παθητικό 17,6 δισ. δολαρίων του 1938 που αντιστοιχεί σε εθνικό εισόδημα 33 σχεδόν ετών» σημείωνε με λύπη.

«Για τις υπεύθυνες για τις καταστροφές χώρες το αποτέλεσμα είναι ότι η Γερμανία θα πληρώσει το 1/300 σχεδόν του εθνικού της εισοδήματος, η Ιταλία θα πληρώσει το 1/100 του εθνικού της εισοδήματος και η Βουλγαρία το 6% του εθνικού της εισοδήματος» συμπλήρωνε.

«Ενώ η Ελλάς που αγωνίσθηκε και δεν προκάλεσε ζημιές σε κανένα, θα χάση 33 φορές τις εθνικές της προσπάθειες, οι υπεύθυνες χώρες, που θα μπορούσαν με προσπάθεια μικρότερη του ενός χρόνου να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να συμβάλουν παρά με ένα ελάχιστο ποσοστό της εθνικής τους προσπάθειας ενός έτους, πράγμα που δημιουργεί όμως μίαν απόστασιν μεταξύ των θυσιών της Ελλάδος και των θυσιών των άλλων χωρών σχεδόν 3.000 προς 1. Αυτή είναι συγκριτικά η ικανοποίηση της Ελλάδος για τις προσπάθειες που κατέβαλε για τον αγώνα της Δημοκρατίας» σημείωνε ο Δοξιάδης.

Κατά κεφαλήν ζημιά 2.220 δολαρίων

«Ενώ οι συνολικές θυσίες της χώρας ήταν τόσες ώστε ο κάθε Έλληνας να έχει χάσει 2.550 δολάρια, οι επανορθώσεις είναι ίσες προς 30 δολάρια, δηλαδή μένει κατά κεφαλήν παθητικό 2.220 δολάρια» τόνιζε και υπογράμμιζε ότι δόθηκαν χώρες με μικρότερες ζημιές έλαβαν μεγαλύτερες αποζημιώσεις, ενώ σύμμαχοι του Άξονα κατέβαλαν μεγαλύτερες αποζημιώσεις σε τρίτες χώρες από ό,τι οι Γερμανοί στην Ελλάδα.

«Η αιτία που έγιναν όλες αυτές οι αδικίες ήταν η πολιτική που ακολούθησαν οι μεγάλες δυνάμεις να εξασφαλίσουν η κάθε μία τις χώρες που μένουν στην δική τους σφαίρα επιρροής και που ήταν προσκολλημένες στην πολιτική τους» έγραφε.

«Ένα συμπέρασμα είναι βέβαια και ασφαλές και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβήτηση κανένας, γιατί αποδεικνύεται από όλα τα στοιχεία που διατίθενται. Πως η Ελλάς που υπέστη τις μεγαλύτερες ζημιές στον πόλεμο πήρες τις μικρότερες επανορθώσεις και επομένως η Ελλάς βγήκε δύο φορές κατεστραμμένη, μία από τους εχθρούς με την κολοσσιαία μείωση του εθνικού της πλούτου και μία από τους συμμάχους της, με την αδικία που έγινε στην επανόρθωση των ζημιών της» διαπίστωνε ο πολεοδόμος.

«Ενώ βρισκόταν μετά τον πόλεμο ορισμένους βαθμούς κάτω από το προπολεμικό της επίπεδο και κάτω από τις άλλες χώρες, μετά την πληρωμή των επανορθώσεων θα βρίσκεται ακόμη χαμηλότερα, σχετικά με κάθε άλλη χώρα. Χάρη στις επανορθώσεις, η απόσταση της Ελλάδος από τις άλλες χώρες, αντί να μικρύνει, θα μεγαλώσει» κατέληγε.

«Κωνσταντίνος Αποστόλου Δοξιάδης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Διδάκτωρ Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Βερολίνου. 1940-1946 προϊστάμενος Γραφείου Χωροταξικών - Πολεοδομικών Μελετών και Ερευνών Υπουργείου Δημοσίων έργων. 28.12.45 - 4.4.46 Υφυπουργός Ανοικοδομήσεως. Από 5.4.46 Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Ανοικοδομήσεως».

διαβαστε περισσοτερα

Πεσόντες από τον δήμο μας το 1940-1941

Aνάμεσα στους 13.348 μαχητές του 1940-41 που δεν γύρισαν από το μέτωπο και έμειναν για πάντα οι περισσότεροι (8.000 περίπου) στα βουνά και τα λαγκάδια της Αλβανίας είναι και αρκετοί από το νομό Εύβοιας και το δήμο μας.

Αύριο είναι η 28η Οκτωβρίου και στην 74η επέτειο ας τους θυμηθούμε.

Το στρατιωτικό νεκροταφείο στο Βουλιαράτι Αργυροκάστρου. Εδώ αναπαύονται 57 στρατιώτες και 1 αξιωματικός  «Οι 7.976 πεσόντες στη Βόρειο Ήπειρο κατά το έπος του 1940 – 1941 σχεδόν στο σύνολό τους παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι. Επί 74 χρόνια, διάσπαρτα οστά βρίσκονται στα πεδία των μαχών και σε ομαδικούς τάφους (1600 πεσόντες στον ομαδικό τάφο στην Πρεμετή και 400 στην Κλεισούρα)

Γνωρίστε τους και τιμήστε τους όπως τους αρμόζει.
Η έρευνά του Αγαθοκλή Παναγούλια κατέγραψε 303 άτομα από την Εύβοια και 24 άτομα από τον δήμο μας.
Αξιωματικοί 13
Oπλίτες 290

Οι περισσότεροι Ευβοιώτες που πολέμησαν έπεσαν στο γεωγραφικό χώρο από υψώματα Τεπελενίου μέχρι υψώματα Κλεισούρας.

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μ.Φ.Α = Μοίρα φορτηγών αυτοκινήτων

Μ.Ο.Π = Μοίρα ορειβατ. Πυροβολικού

Σ.Ν. =Στρατιωτικό νοσοκομείο

Σ.Π. = Σύνταγμα πεζικού

Σ.Ο.Π. = Σύνταγμα Ορειβ. Πυροβολικού

Λ.Δ.Β. Σ.Σ = Λόχος Διοικήσεως Β’ Σώματος Στρατού
ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ ΛΙΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ 1940-1941

ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Στην Κλεισούρα (Αλβανία)  και στα στενά της εκεί που ήταν παλιά η Μονή του Αγίου Νικολάου, το νεκροταφείο που θα υποδεχτεί τους πεσόντες του’ 40. Εκεί θα τοποθετηθούν τα οστά εκατοντάδων πεσόντων που θα μεταφερθούν απ'τις γύρω περιοχές. πηγή Αγαθοκλής Παναγούλιας

διαβαστε περισσοτερα

Αντίσταση στο δήμο μας κατά την περίοδο 1940-1945 του Βάσου Γεωργίου

Από το edipsos-evia.blogspot.gr

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1940-45

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΥΛΟΣ – 1979 ΕΓΡΑΨΕ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ.

ΤΟΜΟΣ 1

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

1941 – Ένας Βολιώτης στρατιώτης που απολύθηκε, πήγε την άλλη μέρα στη Βόρεια Εύβοια κι έφκιασε οργάνωση κομμουνιστών. 

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΑΝΑΦΗΣ

1941– Από 220 εξόριστους, που βρήκε η κατοχή, 20 πέθαναν στο νησί από την πείνα, 140 εκτελέστηκαν και οι υπόλοιποι (25%) επέζησαν λίγα χρόνια. Εκεί ήταν ο Γεωργιάδης από την Εύβοια, αλλά και ο Λάμπρου Χρ., ναυτεργάτης από τη Λίμνη Ευβοίας (Μπαρμπαπέτρος), ο οποίος σκοτώθηκε στο χωριό Λευκάδι Λακωνίας σαν γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ Λακωνίας. 

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ

25 Ιούλη 1941– Με αίτημα τη διανομή τροφίμων στις 5 Σεπτέμβρη 1941, οργανώθηκε διαδήλωση των κατοίκων στη Κύμη της Εύβοιας. Παρόμοια διαδήλωση είχε οργανωθεί προηγούμενα, τον Ιούλιο, στην κωμόπολη της Αγίας Άννας Εύβοιας. Οι άποροι οργάνωσαν διαδήλωση με αίτημα τη χορήγηση τροφίμων. Οι Γερμανοί χτύπησαν και διαλύσανε τους διαδηλωτές και έκαναν αρκετές συλλήψεις.

5 Ιούλη 1941– Ο λαός της Ιστιαίας με καθολική κινητοποίησή του, ματαιώνει τη φόρτωση σε πλοίο σιταριού και τη μεταφορά του από την Εύβοια. 

ΤΟΜΟΣ 2

Η ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΡΟΣΧΩΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΛΑΣ

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

8/9/1943 – Μια διλοχία που είχε την έδρα της στην Αιδηψό προσχωρεί στον ΕΛΑΣ και μεταφέρεται με βενζινόπλοια (άνδρες και πολεμικό υλικό) στην απέναντι ακτή της Ρούμελης, τη Λοκρίδα. Τρία πυροβόλα, πολλά βαριά πολυβόλα Φίατ και οπλοπολυβόλα, ομαδικοί και ατομικοί όλμοι και αφθονότατα πυρομαχικά πέρασαν στα χέρια του 2/36 τάγματος του ΕΛΑΣ και της εφεδρικής Μεραρχίας στη Λοκρίδα, ένα δε μέρος του οπλισμού αυτού προωθήθηκε προς την ορεινή Παρνασσίδα, τη δυσκολοπάτητη από τους κατακτητές αυτή περιφέρεια..

ΤΟΜΟΣ 4

Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο Τύπος της Εθνικής Αλληλεγγύης Ελλάδας

Ο Τύπος της Ε.Α. βοήθησε όχι μόνο στην αντιτρομοκρατική πάλη του λαού, αλλά έκανε γνωστή και την Ε.Α. και βοήθησε στην εκλαίκευση και διάδοση των σκοπών της. Μετά το Νοέμβρη του 1941 κυκλοφόρησε η «Ματωμένη Εύβοια», της Εύβοιας.

Πολλά τα θύματα του μυστικού Τύπου κι από όλες τις παρατάξεις

Αργύρης Βαλσαμής της «Λευτεριάς» της Εύβοιας. Η «Λευτεριά» ήταν όργανο της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ Εύβοιας.

Άλλες εφημερίδες – όργανα

«Ρούμελη»: Της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς – Εύβοιας του ΕΑΜ.

«Φωνή του Φερραίου»: Του Συμβουλίου Περιοχής Ανατολικής Στερεάς – Εύβοιας της ΕΠΟΝ.

«Ρουμελιώτισσα»: Της οργάνωσης γυναικών της Ανατολικής Στερεάς – Εύβοιας του ΕΑΜ.

«Αγώνας»: Της Νομαρχιακής Επιτροπής Β. Εύβοιας του ΕΑΜ.

«Ενωμένα Νιάτα»: Του Συμβουλίου ΕΠΟΝ Εύβοιας.

«Φωνή του λαού»: Της Κ.Ο. Εύβοιας του ΚΚΕ.

«Διαφώτιση»: Πολιτικό δελτίο του τμήματος Διαφώτισης της ΠΕ Β. Εύβοιας του ΚΚΕ.

ΤΟΜΟΣ 5

Δημητράκης Αθ. Μπακόλας, δικηγόρος από το χωριό Μαυρομάτα, ένας από τους πρωτοπόρους και κορυφαίους αντιστασιακούς της Ευρυτανίας. Συνεργάστηκε με τον Άρη και τον βοήθησε στο ξεκίνημά του. Γραμματέας της Π.Ε. του ΚΚΕ Ευρυτανίας από το 1941 ως το καλοκαίρι του 1944, οπόταν τοποθετήθηκε γραμματέας της Π.Ε. Ναυπακτίας του ΚΚΕ. Δολοφονήθηκε στο αστυνομικό τμήμα Αιδηψού, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια δυο ημερών (19-21 Ιούλη 1945).

ΤΟΜΟΣ 3

ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Στην Εύβοια όπως πιστοποιούν τα γεγονότα που θα ανιστορήσουμε αμέσως παρακάτω, αναπτύχθηκε ένα ρωμαλέο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα κατά των φασιστικών δυνάμεων κατοχής. Κι όχι μόνο ένα πολιτικό μαζικό κίνημα, αλλά κι ένας ανταρτοπόλεμος που παρουσίασε τολμηρή, εκπληκτική δράση, αν πάρει κανένας υπόψη του τα τόσα πολλά μειονεκτήματα: πως η Εύβοια είναι πολύ κοντά στην Αθήνα, άμεση φυσική συνέχεια της Αττικής, ότι υπήρχε πυκνή κατοχή στο νησί, στην αρχή Ιταλική, ύστερα γερμανική και ταγματασφαλίτικη και τέλος πως δεν υπάρχουν εκεί ορεινή όγκοι. Όλα τα βουνά της είναι βατά, και ο εχθρός με την τόσο μεγάλη αριθμητική υπεροχή του μπορούσε να αποκλείσει και να εκμηδενίσει κάθε αντάρτικη εστία. Μολαταύτα, παρά τις αφάνταστες δυσκολίες ξεκίνησε και ανδρώθηκε ένα αντάρτικο, που όχι μονάχα δεν υστέρησε παρά συναγωνίζεται σε παλικαριά και αποτελεσματικότητα τον ανταρτοπόλεμο άλλων, πιο ευνοημένων από τη φύση και τα μέσα, περιοχών.

Είναι όχι απλώς εύστοχα, αλλά και δίκαια όσα γράφουν στην αρχή τούτης της συλλογικής εργασίας τους για την Εθνική Αντίσταση στην Εύβοια, δυο από τους κορυφαίους αγωνιστές της και συνεργάτες μας, ο Προκόπης Τζάνος (Λόγγος) και ο Παντελής Τσίχλας (Χατζηχρήστος):

«Μ’ αυτή τη σύντομη αναφορά μας στην Αντίσταση της Εύβοιας θέλουμε να τιμήσουμε πρώτα – πρώτα τον Ευβοϊκό λαό, για την ανεκτίμητη προσφορά του στον Απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μας, να τιμήσουμε επίσης τους αθάνατους νεκρούς της Εθνικής μας Αντίστασης και να περιφρουρήσουμε την ιστορική αλήθεια για τον απελευθερωτικό αγώνα της Εύβοιας από διαστρεβλώσεις και παραποιήσεις, παρουσιάζοντας στους αναγνώστες στοιχεία και ντοκουμέντα που ανταποκρίνονται απόλυτα στην αλήθεια και την πραγματικότητα. Θέλουμε να τιμήσουμε ακόμα τη μνήμη του θρυλικού πολέμαρχου διοικητή του 7^ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Εύβοιας Σταματάκη Γιάννη (Λακιώτη), μόνιμου Ταγματάρχη Πεζικού, που τη συμβολή του στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης του λαού και του ΕΛΑΣ της Εύβοιας είναι έργο δικαιοσύνης να εξάρουμε.

Η στρατηγική σημασία της Εύβοιας και τα στρατιωτικά πλεονεκτήματά της έχουν επισημανθεί από τον εχθρό, που με όλα τα μέσα επιδιώκει να εξασφαλίσει τη σταθερή και ανενόχλητη κατοχή του νησιού. Από τη γεωγραφική θέση και το σχήμα της η Εύβοια αποτελεί σπουδαίο στρατιωτικό έρεισμα. Είναι φυσικό προστατευτικό τείχος της Αθήνας, όπου βρίσκονταν οι διοικήσεις των στρατευμάτων κατοχής. Συνάμα ο Ευβοϊκός κόλπος αποτελεί το μοναδικό θαλάσσιο δρόμο, που ενώνει τη Νότια με τη Βόρεια Ελλάδα καθώς και με το Αιγαίο.

Ωστόσο, παρ’ όλα τα αυστηρά κατασταλτικά μέτρα που πήραν οι κατακτητές και οι συνεργάτες του εχθρού, δεν εξασφαλίζουν την ανενόχλητη κατοχή του νησιού, γιατί και σ’ αυτό έχουν αρχίσει να δρουν και να αναπτύσσονται οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΑ, που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τον αντάρτικο αγώνα.

Οι πρώτοι αντάρτες στην Εύβοια

Οι πρώτοι αντάρτες του ΕΛΑΣ εμφανίζονται στην Εύβοια, στα μέσα του Ιούνη 1943, όταν με εντολή του Γ. Στρατηγείου διαπεραιώνεται στη Β. Εύβοια, στο χωριό Αγιόκαμπος, μικρό ένοπλο τμήμα ανταρτών με επικεφαλής τον Ευβοέα μόνιμο ανθ/γό Πεζικού Ευάγγελο Χείλαρη (Εύριπος) και τους Γιώργο Δογατζή (Όθρυς) ως πολιτικό και Γιάννη Καψάλη (Βουρλιάς) ως καπετάνιο.

Νωρίτερα, εκτός από τους ντόπιους μεμονομένους αντάρτες στις 10/6/1943 είχε περάσει στην Εύβοια από το Υπαρχηγείο Πελασγίας εξαμελής ομάδα με επικεφαλής τον Χρίστο Γεωργακόπουλο (Μωριάς), καθώς και άλλη ομάδα από τους Μελά και Όλμο. Στο χωριό Καστανιώτισα της Β. Εύβοιας, ο Εύριπος ανταμώνει με την ομάδα του Μωριά που εντάσσεται στο τμήμα του, ενώ η ομάδα του Μελά-Όλμου επιστρέφει στην Στερεά. Έτσι συγκροτείται το Αρχηγείο Ανταρτών Εύβοιας με δύναμη 29 άνδρες, μαζί με τους ντόπιους αντάρτες. Ο οπλισμός του αρχηγείου την περίοδο αυτή αποτελείται από 2 ιταλικά οπλοπολυβόλα, 2 ατομικά σκουριασμένα αυτόματα, και από ιταλικά και ελληνικά ατομικά όπλα (γκράδες) με ελάχιστα πυρομαχικά. Το αρχηγείο αυτό χτυπάει τους Ιταλούς στις 23/7/1943 στο χωριό Αμέλαντες και στις 23/8/1943 στην Κακή Σκάλα, κοντά στο Αλιβέρι, προξενώντας σ’ αυτούς απώλειες σε νεκρούς, αιχμαλώτους και τραυματίες και κυριεύοντας όπλα.

Αφού το πρώτο αντάρτικο της Εύβοιας πέρασε κρίσιμες δυσκολίες – παραλίγο να εξοντωθεί στο χωριό Μύστρο – κατορθώνει να πάρει απάνω του με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και τον αφοπλισμό των Ιταλών του νησιού. Η αρχή γίνεται με τη μάχη της Στενής, όπου κινητοποιήθηκαν και οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις και παίρνουν μέρος εθελοντικά και πολλοί κάτοικοι του χωριού. Ακολουθούν και άλλα οργανωμένα χτυπήματα των ανταρτών με την υποστήριξη λαού και οργανώσεων, που πετυχαίνουν να αφοπλίσουν όλες σχεδόν τις ιταλικές φρουρές εκτός από εκείνες στο χωριό Γούβες και Άγιος, όπου είχαν εγκατασταθεί από πριν και Γερμανοί.

Με τον αφοπλισμό των Ιταλών, με τα όπλα και πολεμοφόδια που κυριεύονται εξασφαλίζεται ο απαραίτητος οπλισμός και τα πολεμικά μέσα όχι μόνο για τις δυνάμεις του 7^ου Συντάγματος Εύβοιας αλλά και για τους αντάρτικους σχηματισμούς της Ρούμελης, όπου μεταφέρθηκε κυρίως ολόκληρος ο βαρύς οπλισμός και σημαντικές ποσότητες σε ελαφρό οπλισμό και εφόδια.

Τόσος είναι ο ενθουσιασμός, ύστερα από τον αφοπλισμό που ενθουσιώδεις εφεδροελασίτες επιχειρούν να καταλάβουν το οχυρό του Αγίου (Δερβένι – Καμαρίτσα), αλλά η προσπάθεια αυτή αναχαιτίζεται από τους βομβαρδισμούς της γερμανικής αεροπορίας, απ’ τους οποίους σκοτώνονται 7 πατριώτες στα χωριά Σπαθάρι και Αγία Άννα.

Ο αφοπλισμός των Ιταλών πάντως αποτελεί σταθμό στην πορεία του απελευθερωτικού αντάρτικου κινήματος στην Εύβοια. Το αντιστασιακό πνεύμα φουντώνει και εκφράζεται με την αθρόα προσέλκυση εθελοντών στον ΕΛΑΣ απ’ όλη την Εύβοια καθώς και από την Αθήνα και άλλα μέρη.

Πάνω από 2.500 εθελοντές προσήλθαν τότε για να καταταγούν στον ΕΛΑΣ. Ανάμεσά τους και πολλοί έφεδροι αξιωματικοί.

Οι Γερμανοί κατακτητές που αντικατασταίνουν τις ιταλικές φρουρές προσπαθούν να εξοντώσουν τους νέους αντάρτικους σχηματισμούς της Εύβοιας, που ιδρύθηκαν μετά τον αφοπλισμό. Αλλά οι αντάρτες, πότε δίνοντας μάχες και πότε ακολουθώντας ευέλικτη τακτική, κατορθώνουν να αποσυγκεντρωθούν και να ανακατανεμηθούν σ’ όλο το νησί.

Ύστερα από την αποτυχία αυτή των Γερμανών προς τα τέλη του Σεπτέμβρη 1943 συγκροτείται και οργανώνεται η νέα διοίκηση του 7^ου Συντάγματος με στρατιωτικό διοικητή τον Δημ. Κασάνδρα (Ξενοφώντα) με πολιτικό τον Όθρυ και καπετάνιο τον Βουρλιά. Μαζί με το στρατιωτικό διοικητή είχαν φτάσει και οι μόνιμοι αξιωματικοί Παντελής Τσίχλας (Χατζηχρήστος) λοχαγός, Αλέξανδρος Μικράκης ανθ/γός και ο εύελπις Νικ. Τσοχαντάρης.

Επειδή δεν υπάρχουν δυνατότητες να κρατηθούν όλοι οι εθελοντές, αποφασίζεται να συγκροτηθούν τρία τάγματα με συνολική δύναμη 800 ανδρών, που δρουν σε όλες τις περιοχές της Εύβοιας. Αρχίζει η εντατική στρατιωτική εκπαίδευση εν όψει εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, που προετοιμάζουν οι Γερμανοί.

Στο έργο της εντατικής οργάνωσης και εκπαίδευσης του αντάρτικου της Εύβοιας, μετέχει και ο μόνιμος λοχαγός, γνωστός αντιφασίστας προοδευτικός αξιωματικός Γιάννης Παλάσκας που στέλνεται εκεί από την ΚΕ του ΕΛΑΣ για να αναλάβει στην αρχή διοικητής του 3^ου Τάγματος της Νοτιοκεντρικής Εύβοιας και ύστερα προσωρινός διοικητής του 7^ου Συντάγματος σε αντικατάσταση του συνταγματάρχη Κασάνδρα που μετατέθηκε στο Μωριά και αναλαμβάνει εκεί τη διοίκηση μεγάλης μονάδας του ΕΛΑΣ.

Στις 2/12/1943 φτάνει στην Εύβοια με εντολή της ΚΕ του ΕΛΑΣ από το 34 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Αττικοβοιωτίας, ο μόνιμος Ταγματάρχης Πεζικού Γιάννης Σταματάκης, ο θρυλικός πολέμαρχος καπετάν Λακιώτης, ο ήρωας και ηγέτης της μάχης των Δερβινοχωρίων και της Κάζας που αναλαμβάνει οριστικά και ως το τέλος τη Διοίκηση του 7^ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Ευβοίας.

Στο μεταξύ, οι Γερμανοί έχουν ολοκληρώσει την εγκατάσταση ισχυρών μόνιμων φρουρών σε όλα τα καίρια σημεία του νησιού (Χαλκίδα, Δερβένι, Άγιος, οχυρό Γούβες, Ωραιούς, Αιδηψό, Μπούρτζι, Αλιβέρι, Κάραβο, Κύμη, Κάρυστο) και άλλες νευραλγικές θέσεις, περιπολούν με εξοπλισμένα σκάφη τον Ευβοϊκό, κάνοντας αποκλεισμό με την άλλη Ελλάδα και ετοιμάζονται να χτυπήσουν με μεγάλες δυνάμεις τους αντάρτες.

Τότε ακριβώς κοινοποιείται προς όλα τα αντάρτικα τμήματα της Εύβοιας η παρακάτω διαταγή της καινούριας διοίκησης του Συντάγματος:

ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΡΙΘΜ. 10

Σ.Δ. 15/12/43 Ώρα 17

Γενική Διαταγή

Το 7^ον Συν/μα εκπληρώσαν κατά το δυνατόν την οργάνωσιν και εκπαίδευσίν του, καλείται να εκτελέση την ιστορικήν του αποστολή.

Ο εχθρός με όλα τα μέσα σκοπεύει να εξοντώση το λαό μας, και να επιβάλη την υποδούλωση. Ήδη έθεσε εις εφαρμογήν τα εξοντωτικά σχέδιά του. Στους άνδρας του 7^ου Συντάγματος ανατίθεται το ιερόν καθήκον ματαιώσεως των προσπαθειών του εχθρού.

Προς τούτο άπαντα τα τμήματα από της στιγμής ταύτης εντέλλονται, όπως μεταβάλουν την μέχρι τούδε τακτικήν της ενεργητικής άμυνας, και να αναλάβουν επίθεσιν.

Οι διοικηταί των τμημάτων να αναπτύξουν, έκαστος εις τον τομέα του την επιβαλλομένην επιθετικήν δραστηριότητα, κτυπώντας τον εχθρόν όπου τον συναντήσουν, με αποφασιστικότητα, αλλά και με σύνεση.

Ο Λαός μας είναι απόλυτα σύμφωνος με το έργο μας, και έτοιμος διά κάθε θυσία.

Φανήτε άξιοι της εμπιστοσύνης του, και ανταποκριθήτε πλήρως στην ιστορική αυτή αποστολή. Η Λευτεριά κατακτιέται, δεν χαρίζεται.

Για τη Λευτεριά καμμιά θυσία δεν είναι μεγάλη.

Ιωάννης Λακιώτης

Όθρυς – Βουρλιάς

Η ίδρυση Ταγμάτων Ασφαλείας στην Εύβοια

Πριν αρχίσουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις οι Γερμανοί πέτυχαν με τη βοήθεια των τοπικών παραγόντων, 1) του στρατηγού Λιάκου, 2) του Γερακίνη Χρίστου, 3) του Παπαθανασοπούλου Χαραλάμπους και άλλων ανώτερων και κατώτερων αξιωματικών να ιδρύσουν ελληνόφωνους στρατιωτικούς σχηματισμούς, τα γνωστά Τάγματα Ασφαλείας. Με τη βία, ανάγκασαν πολλούς ντόπιους να καταταγούν στα Τάγματα Ασφαλείας και να εξοπλισθούν με γερμανικά όπλα. Κάτω από την προστασία των Γερμανών, οργανώνουν μόνιμες φρουρές στη Χαλκίδα, στα Ψαχνά, στο Βασιλικό, στην Ερέτρεια, στη Βάθεια, στο Αλιβέρι, στη Κύμη, στις Γούβες, στο Μαντούδι και στην Αγία Άννα. Στη συγκρότηση των προδοτικών ταγμάτων, συνέβαλε και η αγγλική ενθάρρυνση και προτροπή πολλών αξιωματικών, φιλόδοξων, καιροσκόπων και αντιδραστικών με σκοπό την αποδυνάμωση του εθνικοαπελευθερωτικού και λαϊκού κινήματος ώστε να μην μπορεί να πραγματοποιήσει τους στόχους του μετά την απελευθέρωση. Έτσι εξηγείται, η ένταξη μόνο στην Εύβοια 250 περίπου αξιωματικών στα Τάγματα Ασφαλείας που έγιναν η μάστιγα του Ευβοϊκού Λαού. Η επέκταση των ταγμάτων και στο εσωτερικό του νησιού, και η εγκατάσταση μικτής φρουράς στο Μαντούδι υποχρέωσε τα αντάρτικα τμήματα της περιοχής, το 1^ο Τάγμα Β. Εύβοιας, να επιτεθούν στις 14/1/1944 και να τα διαλύσουν. Την επομένη 15/1/1944, οι Γερμανοί δέχονται άλλο αποφασιστικό πλήγμα στην Κακή Σκάλα, κοντά στο Αλιβέρι, από δυνάμεις του 3^ου Τάγματος που διοικούσε ο λοχαγός Παλάσκας Γιάννης. Στη μάχη σκοτώθηκε ο μαχητής ομαδάρχης (Καρλατήρας) Μαυροβουνιώτης, από το χωριό Στρώπωνες, και τραυματίστηκε ο αντάρτης Καραγιάννης.

Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις

Γερμανοί κατακτητές και ταγματασφαλίτες, αρχίζουν στις 22/1/1944 εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που συνδυάζονται με τον βαρύτατο χειμώνα. Η Εύβοια κατακλύζεται από πολλές άριστα εξοπλισμένες δυνάμεις που επιδιώκουν την εμπλοκή των δυνάμεων του ΕΛΑΣ σε μάχη εκ παρατάξεως, για να πετύχουν τη συντριβή τους. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αντιδρούν στις προθέσεις του εχθρού με την τακτική του ανταρτοπολέμου. Τελικά καταφέρνουν να αποσυρθούν στην ανατολική πλευρά του νησιού προς το Αιγαίο, στα χωριά Αγία Σοφία, Λιμνιώνας, Κατούνια, Λμάρι, Στρώπωνες, όπου βρίσκουν καταφύγια για να ξεκουραστούν και να ανασυγκροτηθούν ύστερα από 20ήμερο αγώνα. Η διοίκηση του Συντάγματος οργανώνει ταυτόχρονα μια σειρά επιθετικές ενέργειες, ενάντια στις μόνιμες βάσεις της Βάθειας, της Ερέτρειας, των Βασιλικών, της Αρτάκης και των Ψαχνών. Στην τελευταία, σκοτώθηκε ανάμεσα σε άλλους κι ο έφεδρος ανθυπ/γος Μουτάφης Λάζαρος, διοικητής Λόχου του ΕΛΑΣ. Στις αρχές του Μάρτη εξαπολύονται καινούριες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, στις 2/3/1944 από τη Χαλκίδα εξορμούν μεγάλες εχθρικές δυνάμεις με σκοπό την κύκλωση και συντριβή των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. 

Το σχέδιο του εχθρού φαίνεται ότι πάει να πραγματοποιηθεί. Τα αντάρτικα τμήματα κυκλώνονται στο Δράζι παρά την αντίστασή τους και τις επίμονες προσπάθειες να σπάσουν τον κλοιό. Ο κλοιός περισφίγγεται κι από Νεροτριβιά με εχθρικές δυνάμεις που κινούνται παραπλανητικά προς Β. Εύβοια, ενώ σκοπός τους είναι να γυρίσουν στον Κάκαβο, στα νώτα των μαχομένων ακόμη τμημάτων για να ολοκληρωθεί η κύκλωση και να ακολουθήσει η εξόντωσή τους. Είναι μια φάση τραγική για τις κυκλωμένες δυνάμεις και για τη Διοίκηση που αγωνιά για την τύχη των τμημάτων της και αναζητάει να δημιουργήσει διέξοδο. Τότε η διοίκηση πήρε ένα τηλεφώνημα από τον Κάκαβο, από την πατριώτισσα θυγατέρα του υπαλλήλου των ορυχείων Λευκολίθου Νικολινάκου, που τους έδινε την πληροφορία ότι μεγάλη γερμανική φάλαγγα μπήκε στον Κάκαβο. Το ίδιο βράδυ στέλνεται προς τους διοικητές των κυκλωμένων τμημάτων η παρακάτω επείγουσα διαταγή:

ΔΙΑΤΑΓΗ ΑΚΡΩΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ Προς τα εν Δράζι μαχόμενα τμήματα

ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΑΚΡΩΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ

ΑΡΙΘΜ. 35

Σ.Δ. όπου

Ώρα 21 και 30’ 21-3-44

Εχθρός κινείται εσπευσμένα από Κατούνια προς Κάκαβο, για να κτυπήση εκ των νώτων τα μαχόμενα τμήματά μας.

Τεθήτε αμέσως εις κίνησιν από κατάλληλες οδεύσεις με κατάλληλους οδηγούς, από όρος Καντήλι, κινηθείτε προς τα νώτα του εχθρού, καταλαμβάνοντες ασφαλείς θέσεις, προς την περιοχήν Νεροτριβιά – Καμαρίτσα – Άκρες – Παγώντα – Μαρκάτες, αναμένοντες διαταγάς μας.

Προς παραπλάνησιν του εχθρού, αφήσατε εις τας γραμμάς που κατέχετε στοιχεία πυρός, για την φυσιογνωμίαν της μάχης, τα οποία να αποσυρθούν τα ξημερώματα.

7^ον Σύνταγμα

Λακιώτης

Η διαταγή έφτασε έγκαιρα και εκτελέστηκε με υποδειγματική ψυχραιμία και σύνεση. Τα μεσάνυχτα τα αντάρτικα τμήματα κατόρθωσαν να διαφύγουν.

Χτύπημα στο Ξηροχώρι

Μετά την αποτυχία αυτή οι περισσότερες γερμανικές και ταγματασφαλίτικες δυνάμεις επιστρέφουν στη Χαλκίδα, ενώ οι υπόλοιπες με το στρατηγό Λιάκο και το συνταγματάρχη Παπαθανασόπουλο κινούνται προς Ξηροχώρι, με σκοπό να πετύχουν την επιστράτευση των κατοίκων της περιοχής στα Τάγματα Ασφαλείας και την εγκατάσταση φρουρών. Αλλά εκείνη τη νύχτα της 1^ης προς 2^α Απρίλη 1944, ελασίτες, εφεδροελασίτες και πατριώτες από τις πολίτικες οργανώσεις, κάνουν επίθεση και σκοτώνουν τον προδότη στρατηγό Λιάκο, ενώ ο Παπαθανασόπουλος πανικόβλητος κατόρθωσε να διαφύγει στο οχυρό του χωριού Γούβες. Τις πρωινές ώρες, μετά την αποχώρηση των ανταρτών, το Ξηροχώρι κατακλύσθηκε από γερμανικές δυνάμεις που εξαπέλυσαν μαζί με τους πανικόβλητους ταγματασφαλίτες πραγματικό πογκρόμ κατά του λαού του Ξηροχωρίου. Μόνο το κτήνος του Ξηροχωρίου ο μοίραρχος Χωροφυλακής Μπουρλίδης σκοτώνει με το πιστόλι του 18 πατριώτες για να εκδικηθεί το σκοτωμό του Λιάκου. Τα ονόματα των εκτελεσθέντων είναι: Αντ. Τυλιακός – καθηγητής, Γεώργιος Κωνσταντίνου – καθηγητής, Αθανάσιος Μηλιώτης – εργάτης, Χρ. & Δημ. Αγδηνιώτης, Σταύρος Παρούσης – κουρέας, Γ. Καλατζής – εργάτης, Σταμ. Παπαδιώτης – ράφτης, Δημ. Κόκκαλης – καφεπώλης, Χρ. Σπίντζος, Ευαγ. Ρήγας - μηχανικός, Ζαφ. Χρυσοστόμου, Ζαχαρίας Θαλασσινός, Στέφανος Κατσαντώνης – εργάτης, Δημ. Αναστασίου – κτηματίας, Ιωάννης Μπαλαθούνης – εργάτης, Ανδ. Θεοδοσιάδης – εργάτης, Τ. Τσιφτσής.

Ο σκοτωμός, πάντως, του Λιάκου είχε μεγάλη σημασία για το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα.

Εξόντωση φρουράς

Την αυγή της 8/4/44 τμήματα του 1^ου Τάγματος, με συμμετοχή και του Καπετάνιου της 2ας Μεραρχίας, Ορέστη, και της ομάδας του, χτυπάνε τη φρουρά της Αγίας Άννας, δύναμης 60 ανδρών (Γερμανοί και Τσολιάδες) που την εξουδετέρωσαν παρά τη λυσσώδη αντίστασή της. Από τους Γερμανούς δεν επέζησε κανείς. Μετά το χτύπημα αυτό η φρουρά της Στροφυλιάς αυτοδιαλύθηκε και παρέδωσε τον οπλισμό στις πολιτικές οργανώσεις. Εξάλλου σε όλη την Εύβοια τα τμήματα του 7^ου Συντάγματος Εύβοιας δίνουν μια σειρά χτυπήματα κατά του εχθρού τους μήνες Μάρτη και Απρίλη 1944 – μάχες, συγκρούσεις, συμπλοκές, ενέδρες, σαμποτάζ στα ανθρακωρυχεία και τις συγκοινωνίες.

«ΕΚ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ ΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ»

Αυτή η φράση που έμεινε πια και θα παραμείνει παροιμιώδης στην Ελληνική Ιστορία σαν αδιάψευστη απόδειξη της συνεργασίας των Ταγμάτων Ασφαλείας με τον κατακτητή, γράφτηκε στο χωριό Θεολόγος της Εύβοιας στην αναφορά του Συν/χη Γερακίνη προς την ανώτερη διοίκησή του, στις 4/6/44 όταν σε σύγκρουση κοντά σ’ αυτό το χωριό τραυματίστηκε κάποιος Γερμανός στρατιώτης για τον οποίο προσγειώθηκε ελικόπτερο για να μεταφέρει τον τραυματία σε νοσοκομείο. Ο εθνοπροδότης Γερακίνης αποκαλεί «ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ» τους καταχτητές της πατρίδας.

Η φάλαγγα του Γερακίνη προωθείται προς Σέττα, όπου στις 8/6/44 τμήματα του 3^ου Τάγματος με τους Πολικό – Επαμεινώνδα – Αχιλλέα προβάλλουν παλικαρίσια αντίσταση.

Η μάχη της Σέττας

Η Διοίκηση του 7^ου Συντάγματος αναδιοργανώνει τις δυνάμεις της για μια αποφασιστική αντεπίθεση που αρχίζει στις 26/6/44 με τους αντάρτες του 3^ου Τάγματος (Διοικητής Λόγγος) και τμήματα του Εύριπου και Κρικέλα, κατά της ισχυρής φρουράς που έχει εγκατασταθεί στη Σέττα από το τάγμα ασφαλείας του Παλαιοδημόπουλου. Η τοποθεσία είναι φύσει οχυρά και θεωρείται απόρθητη, με την αμυντική οργάνωση και τα μέτρα που ο εχθρός έχει πάρει. Ωστόσο οι αντάρτες έχοντας συνειδητοποιήσει την ανάγκη ότι η φρουρά αυτή έπρεπε με κάθε θυσία να διαλυθεί γιατί έβαζε σε σοβαρό κίνδυνο το απελευθερωτικό κίνημα της Εύβοιας ενεργούν με άφθαστο πνεύμα αυτοθυσίας και ηρωισμού βίαιη επίθεση κατά της οχυρωμένης τοποθεσίας του εχθρού και τον υποχρεώνουν να την εγκαταλείψει με σοβαρές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες. Η μάχη της Σέττας ήταν η πιο φονική μάχη της Εύβοιας η πιο σκληρή αλλά και η πιο καθοριστική στην κατάρρευση των σχεδίων του εχθρού, στην πιο κρίσιμη μάχη του αγώνα. Η θυσία 17 μαχητών του ΕΛΑΣ που έπεσαν ηρωικά στα υψώματα της Σέττας και στις οδομαχίες του χωριού ήταν μεγάλη πατριωτική θυσία. Τα παλικάρια του ΕΛΑΣ έπεσαν για τη ματαίωση της επιστράτευσης του Ευβοϊκού Λαού έπεσαν για την τιμή και την απελευθέρωση της Εύβοιας για τη συντριβή του φασισμού. Η μάχη της Σέττας έκρινε και καθόρισε την τύχη και των άλλων φρουρών του εχθρού. Η φρουρά του Θεολόγου μετά τη μάχη της Σέττας, εγκαταλείπει τον Θεολόγο στις 3/7/44 και συμπτίσεται στη Χαλκίδα για να αποφύγει τη συντριβή. Η φρουρά των Καθενών ύστερα από νυχτερινή επίθεση τμημάτων του Πλάτωνα στις 3/7/44 διασκορπίζεται και εξαφανίζεται με απώλειες. Στην Κ. Εύβοια τώρα απομένει η ισχυρή φρουρά της Στενής που κι αυτή στο τέλος εγκαταλείπεται ύστερα από επίθεση ανταρτών. Έτσι στη Στενή, ελεύθερη πια από Γερμανούς και ταγματασφαλίτες εγκαταστήθηκε ξανά ο Σ.Δ. του Συντάγματος, αλλά θα χρειαστεί να την υπερασπιστούν με σκληρές μάχες αργότερα οι Ελασίτες και οι Επονίτες του Φώτου (Ευαγγελάτου). Στις 23/7/44, τμήματα του 3^ου Τάγματος, στον αμαξωτό δρόμο κοντά στις Κονίστρες (Γιάννηδες), χτυπάνε γερμανική φάλαγγα που μετέφερε εφόδια στη φρουρά Κύμης. Κατά τη σύγκρουση σκοτώθηκαν οι περισσότεροι Γερμανοί. 

Αιφνιδιαστική ληστρική επιδρομή

Τις 24/7/44 ο εχθρός οργανώνει αιφνιδιαστική επιδρομή στην εύφορη περιοχή της Β.&; Κεντρικής Εύβοιας με μεγάλες δυνάμεις και μεταφορικά μέσα για να συγκεντρώσει μεγάλες ποσότητες ειδών διατροφής και άλλων αγαθών εν όψει της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα. Με πολυάριθμα πλωτά μέσα αποβιβάζονται στο Κυμάσι επίνειο του Μαντουδίου μεγάλες μικτές εχθρικές δυνάμεις. Συγχρόνως άλλες δυνάμεις με επικεφαλής τον Παλαιοδημόπουλο αποβιβάζονται στη Λίμνη. Τρίτη μεγάλη φάλαγγα με το στρατηγό Παπαθανασόπουλο εισβάλλει στην Β/Κ και τελικά στη Β. Εύβοια. Παντού οι Γερμανοτσολιάδες επιδίδονται σε λεηλασίες και διαρπαγές αγαθών, σε πιέσεις, σε τρομοκρατικές ενέργειες και εμπρησμούς, για να αποσπάσουν τρόφιμα, ιματισμό, ακόμα και προίκες κοριτσιών. Τα μικρά τμήματα του ΕΛΑΣ που έχουν μείνει εκεί προσπαθούν με αιφνιδιαστικά χτυπήματα όπου μπορούν να παρεμποδίσουν τη ληστρική δράση του εχθρού. Στη Λίμνη εμποδίζεται από ομάδα του Κίτσου η απόβαση του εχθρού με απώλειες 4 νεκρούς αντάρτες. Στην Τσούκα και στο Δρυμώνα επίσης οι επιδρομείς δέχονται σκληρά χτυπήματα από τους αντάρτες. Πρωτοφανέρωτη είναι η καταστροφή που παθαίνει η περιοχή ανυπολόγιστες οι ζημιές του εθνικού πλούτου. Χιλιάδες στρέμματα από δάση ακόμα και αμπελώνες γίνονται παρανάλωμα του πυρός. Οι δασώσεις εκτάσεις από Μαντούδι ως τις Μαρκάτες καίγονται εξ ολοκλήρου. Οι χωρικοί αρνούνται να παραδώσουν τα αγαθά τους. Τους τα παίρνουν όμως καίγοντας τα σπίτια τους και αρπάζοντας το βιος τους. Εκατοντάδες υποζύγια και άλλα μέσα μεταφοράς μεταφέρουν τα αρπαγέντα αγαθά στα λιμάνια Λίμνης, Ροβιές για φόρτωση ενώ σπίτια καίγονται στη Λίμνη (60 σπίτια) και στις Ροβιές. Δυστυχώς το Σύνταγμα δεν μπόρεσε να αντιδράσει αποτελεσματικά στην αιφνιδιαστική αυτή ληστρική ενέργεια του εχθρού γιατί ήταν απασχολημένο με τις επιχειρήσεις της Ν. & Κ. Εύβοιας και λόγω των μεγάλων αποστάσεων. Αλλά άλλη επιδρομή δεν αποτολμάει ο εχθρός. Τον Αύγουστο του ’44 δέχεται κάμποσα χτυπήματα. Το πιο σοβαρό όμως είναι την 3/9/44 όταν μεγάλη γερμανική φάλαγγα στον αμαξωτό δρόμο Χαλκίδας – Κύμης στην τοποθεσία Λαμπούσα κοντά στο χωριό Λάλα σιμά στο Αλιβέρι παθαίνει πανωλεθρία από το 3^ο Τάγμα.

Η μάχη της Λαμπούσας

Να πως την περιγράφει ο στρατιωτικός διοικητής του 3^ου Τάγματος και εκτελεστής της μάχης Λόγγος: «Στις 3/9 ο ΕΛΑΣ γράφει μια από τις ηρωικότερες σελίδες της πολεμικής του δράσης στην Εύβοια. Καταφέρνει κύριο και συντριπτικό χτύπημα κατά των Γερμανών στην τοποθεσία Λαμπούσα όπου εξοντώνεται μηχανοκίνητη φάλαγγα από 140 Γερμανούς από τους οποίους ένας μόνο διέφυγε κατά τη διάρκεια της μάχης. Για τη μάχη αυτή ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου μετέδωσε τη νύχτα της 3^ης προς 4^η Σεπτεμβρίου 1944 σε ολόκληρο τον κόσμο με το τελευταίο δελτίο ειδήσεων: «Εις την Εύβοιαν διεξάγεται μεγάλη μάχη των Γερμανών με δυνάμεις των ανταρτών. Η έκβασίς της θα είναι μεγάλης σημασίας διά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.». Ο ίδιος ρ/σ στην εκπομπή της 8/9/44 μετέδωσε: «Εις την Εύβοιαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ εσημείωσαν αξιόλογον επιτυχίαν εξοντώσαντες ολοκληρωτικά γερμανικήν φάλαγγα, κινουμένην εκ Κύμης, εις την θέσιν Λαμπούσα. Η εξ 150 περίπου ανδρών γερμανική δύναμις εξοντώθη. Λάφυρα περιήλθον εις χείρας του ΕΛΑ, 10 αυτοκίνητα εκάησαν».

Στη μάχη αυτή που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τη Διοίκηση του 3^ου Τάγματος (Προκόπης Τζάνος και Θανάσης Τζάνος) πήραν μέρος επίλεκτα τμήματα μ’ επικεφαλής τους τον Πολικό (Τσάκο Κ.), Επαμεινώνδα (Ηλία Γιάννη), Αχιλλέα (Σάρλη Δημ.) και Καντούρο Ευάγγελο, επικεφαλής των εφεδροελασιτών. Η μάχη αποφασίστηκε ύστερα από σοβαρή και υπεύθυνη μελέτη όλων των δεδομένων. Εκτιμήθηκε η σκοπιμότητα και η αναγκαιότητά της, από άποψη συμβολής στον απελευθερωτικό και συμμαχικό αγώνα στις συνθήκες που υπήρχαν τότε και εκτελέσθηκε με βάση ένα παράτολμο σχέδιο με ελάχιστα μέσα σε θέση πολύ επικίνδυνη (αμαξωτός δρόμος, σε ακάλυπτο έδαφος) πολύ κοντά στην ισχυρή γερμανική βάση Αλιβερίου – Καράβου (δύναμη 600 Γερμανών) εκτός από τα Τάγματα Ασφαλείας Αλιβερίου καθώς και στη φρουρά της Κύμης (800 Γερμανοί). Η μάχη ήταν σκληρή και πολύνεκρη και πέρασε από φάσεις δραματικές, ως την πάλη σώμα προς σώμα. Ο ηρωισμός των ανταρτών των εφεδροελασιτών και η αποφασιστική συμπαράσταση του λαού των γειτονικών χωριών υπήρξαν οι συντελεστές της θριαμβευτικής νίκης. Η μάχη έγινε μέρα και ο εχθρός άφησε στο πεδίο της μάχης δεκάδες νεκρούς και 57 τραυματίες και αιχμαλώτους. Από τους αντάρτες τραυματίστηκε σοβαρά και υπέκυψε ο γενναίος αντάρτης Μήτρου Βασίλειος, ο θρυλικός μπουρλοτιέρης της γερμανικής καταδίωξης στο λιμάνι της Κύμης, που επέδειξε κατά τη μάχη μεγάλη παλικαριά. Επίσης έπεσε κι ένας εφεδροελασίτης από το χωριό Κριεζά. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τη συμβολή του αφανούς αγωνιστή από το χωριό Καλημεριανοί, που με κίνδυνο της ζωής του, εκπλήρωνε το πατριωτικό του καθήκον και πληροφορούσε τη διοίκηση του 3^ου Τάγματος για τις κινήσεις και προθέσεις των Γερμανών. Ο αφανής αυτός αγωνιστής υπήρξε ένας από τους βασικούς συντελεστές της νίκης. Ο αντίκτυπος από τη μάχη της Λαμπούσας υπήρξε καταλυτικός για τον κατακτητή και τους συνεργάτες του. Η συντριβή της τρομερής γερμανικής φάλαγγας φανέρωσε την υπεροχή των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης στην Εύβοια. Με τη μάχη της Λαμπούσας και την ανάπτυξη της δράσης των δυνάμεων του Συντάγματος, με τις σαρωτικές μάχες του Κάραβου – Αλιβερίου και την απομόνωση της φρουράς της Κύμης, το προστατευτικό τείχος των Αθηνών άρχισε να καταρρέει κι ο Ευβοϊκός, ο μοναδικός ασφαλής θαλασσινός δρόμος για την επικείμενη αποχώρηση των Γερμανών, χανόταν. Ο κίνδυνος του εγκλωβισμού των γερμανικών δυνάμεων πρόβαλε απειλητικά. Κάτω από τις προϋποθέσεις αυτές είναι σωστή η εκτίμηση για τη μάχη της Λαμπούσας που έγινε από το ρ/σ του Λονδίνου: «Η έκβαση της μάχης (της Λαμπούσας) στην Εύβοια, θα έχει μεγάλη σημασία διά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους. Η μάχη της Λαμπούσας για την Εύβοια είναι η αρχή του τέλους της γερμανικής κατοχής».

Άλλα χτυπήματα

Σε ολόκληρη την Εύβοια επικρατεί τώρα πνεύμα αισιοδοξίας και η βεβαιότητα ότι η απελευθέρωση πλησιάζει. Ο ΕΛΑΣ είναι πια ασυγκράτητος και εντείνει στο έπακρο την επιθετική του δράση. Ο εχθρός πιέζεται από παντού κι όπου αποτολμά έξοδο από τις οχυρωμένες βάσεις του δέχεται τα συντριπτικά χτυπήματα του ΕΛΑΣ. Ολόκληρο τον Σεπτέμβρη δεν πέρασε μέρα που να μην πραγματοποιηθεί σύγκρουση και να μην διεξαχθεί μάχη. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι το λαμπρό κατόρθωμα του ΕΛΑΣ στον Ευβοϊκό που αιχμαλώτισε εξοπλισμένο γερμανικό μεταγωγικό τσιμεντόπλοιο 120 τόνων με 5 Γερμανούς και 7 ταγματασφαλίτες φορτωμένο με άλευρα όσπρια και άλλα εφόδια. Η επιτυχία αυτή του ΕΛΑΣ στις 18/9/1944 έλυσε σε μεγάλο βαθμό προβλήματα εφοδιασμού του ΕΛΑΣ και του πληθυσμού της περιοχής. Στο Ποτόκι, στις Γούβες, στο Πευκί, δίνονται γερά χτυπήματα κατά των εχθρικών τμημάτων. Από την αρχή του Οκτώβρη εντείνεται ακόμα περισσότερο η δράση των τμημάτων του ΕΛΑΣ και καθημερινά γίνονται συγκρούσεις τις οποίες ο εχθρός δεν μπορεί πια να αποφύγει. Ομάδες του ΕΛΑΣ διεισδύουν στο εσωτερικό των βάσεων του εχθρού και ενεργούν ανατινάξεις φυλακίων, αρπαγές σκοπών και περιπόλων του. Ο εχθρός περιορίζεται σε εξαντλητική άμυνα. Την πρωτοβουλία έχει ο ΕΛΑΣ. Και μετά και από τη μάχη του Αλιβερίου στις 23/10/1944 το 7^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ μπαίνει θριαμβευτικά στη Χαλκίδα, όπου ο λαός του κάνει αποθεωτική υποδοχή.

1 Απρίλη 1944: Γερμανοί και ταγματασφαλίτες με επικεφαλής το νομάρχη Εύβοιας στρατηγό Δημ. Λιάκο έκαναν επιδρομή στα χωριά της περιοχής Ιστιαίας στη Β. Εύβοια. Τμήμα του 7^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ τους χτύπησε και σκότωσε 5 Γερμανούς και 22 ταγματασφαλίτες. Ανάμεσά τους και τον εθνοπροδότη στρατηγό Λιάκο. Σε αντίποινα οι Γερμανοί και οι ταγματασφαλίτες εκτέλεσαν στις 4 Απρίλη 36 πατριώτες.

20 Ιούνη 1944: Τμήματα του ΕΛΑΣ Εύβοιας χτύπησαν τμήμα 280 ταγματασφαλιτών που ήταν οχυρωμένο στο χωριό Σέτι της Εύβοιας. Απώλειες του εχθρού 70 νεκροί και 75 τραυματίες. Πάρθηκαν λάφυρα πολλά όπλα και πυρομαχικά.

διαβαστε περισσοτερα

Γ.Π.Σ. Κηρέως: Πρόσκληση στην δημόσια συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Καλείστε στην 15η /2014 τακτική δημόσια συνεδρίαση της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ του Δήμου ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ- ΛΙΜΝΗΣ- ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ημέρα Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 12.00 μ.μ στο Δημοτικό Κατάστημα ΛΙΜΝΗΣ σύμφωνα με το άρθρο 75 του Ν.3852/2010 για τη συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα παρακάτω θέματα της ημερήσιας διάταξης :

1. Εισήγηση επί του περιεχομένου του Β1 σταδίου της μελέτης : “Μελέτη Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (Γ.Π.Σ.) Δήμου Κηρέως Ν. Εύβοιας ”.
2. Παράταση προέγκρισης για άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος ΚΛΑΔΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, στην Τοπική Κοινότητα Μαντουδίου.
3. Χορήγηση παράτασης ωραρίου άδειας μουσικής ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ



ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ

διαβαστε περισσοτερα

Αναπροσαρμογή των δημοτικών τελών: Πρόκληση στην δημόσια συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής στις 31/10/14

από το δήμο

Καλείστε στην 30η /2014 Τακτική δημόσια συνεδρίαση της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του Δήμου ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ- ΛΙΜΝΗΣ- ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ημέρα Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 10.00 π.μ. στο Δημοτικό Κατάστημα ΛΙΜΝΗΣ σύμφωνα με το άρθρο 75 του Ν.3852/2010 για τη συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα παρακάτω θέματα της ημερήσιας διάταξης:


1.Εισήγηση για την 12η Αναμόρφωση προϋπολογισμού οικ. έτους 2014.


2.Αναπροσαρμογή δημοτικών τελών έτους 2015.


3.Απόδοση εντάλματος προπληρωμής και απαλλαγή υπολόγου.


4.Έγκριση Τεχνικών Προδιαγραφών , μελέτης και κατάρτιση όρων διακήρυξης για την «Προμήθεια καυσίμων κίνησης – θέρμανσης και λιπαντικών του Δήμου Μαντουδίου - Λίμνης – Αγίας Άννας, Δ.Ε.Υ.Α.Μ.Λ.Α.Α και σχολικών επιτροπών για το έτος 2015»



Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ




ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ


ΔΗΜΑΡΧΟΣ

διαβαστε περισσοτερα

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας, Συρίας και πάσης Ανατολής με τον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος Ιερώνυμο στο Προκόπι (φωτογραφίες και βίντεο)

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης,  ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος  Ιερώνυμος  και ο Δήμαρχος μας κ. Καλυβιώτης

Βίντεο

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Ι.Μ Χαλκίδος  από imchalkidos.gr

Με αισθήματα συγκίνησης και ιερού ενθουσιασμού υποδέχθηκε η Ιερά Μητρόπολις Χαλκίδος, το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014 το πρωί, την Αυτού Θειοτάτη Μακαριότητα, τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. ΙΩΑΝΝΗΝ τον Ι΄, στα πλαίσια της επίσημης επίσκεψής του στην Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος.

Τον Μακαριώτατο Πατριάρχη συνόδευε τιμητικά και ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας, Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, ενώ μαζί τους ευρίσκοντο με τα τίμια μέλη των συνοδειών τους, 3 Μητροπολίτες, 2 Ιερείς, 1 Διάκονος και 5 λαϊκοί συνεργάτες του Πατριάρχου και οι Αρχιμ. Συμεών Βολιώτης - Πρωτοσύγκελλος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αρχιμ. Ιγνάτιος Σωτηριάδης – Γραμματεύς της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, Αρχιμ. Αλέξιος Μπουρλής εκ του Γραφείου Εκκλησιαστικής Εθιμοτυπίας, Αρχιμ. Ιωάννης Καραμούζης – συνεργάτης της Σ.Ε. Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, ο Αρχιδιάκονος Επιφάνιος Αρβανίτης και ο Διάκ. Ιωάννης Μπούτσης.

Η πρώτη υποδοχή του Πατριάρχου, στα όρια της Ιεράς μας Μητροπόλεως, έγινε στην Υψηλή Γέφυρα Χαλκίδος από τον οικείο Ιεράρχη, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, συνοδευόμενον από τον Πρωτοσύγκελλό του Αρχιμ. Νικόδημο Ευσταθίου, τον Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος κ.Κωνσταντίνο Μπακογιάννη και τον Αντιπεριφερειάρχη Ευβοίας κ. Φάνη Σπανό, τον Δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Χρήστο Παγώνη, τον Διοικητή της Σχολής Πεζικού Υποστράτηγο κ. Δημήτριο Μήττα, μέλη του Περιφερειακού και του Δημοτικού Συμβουλίων, μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Χαλκίδος, ντυμένα με παραδοσιακές στολές, τα οποία προσέφεραν άνθη, καλωσορίζοντας τον Μακαριώτατο Πατριάρχη και αρκετοί Χαλκιδείς.

Στη συνέχεια ξεκίνησε η πομπή των αυτοκινήτων για την μετάβαση στο Νέο Προκόπιο και στο Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, όπου και είχε προγραμματισθεί η επίσημη υποδοχή του Μακαριωτάτου Πατριάρχου.

Στις 11 ακριβώς ο Πατριάρχης, ο Αρχιεπίσκοπος, ο Μητροπολίτης Χαλκίδος και οι λοιποί Υψηλοί επισκέπτες κατέφθασαν στο Νέο Προκόπιο, όπου και έλαβε χώρα, κάτω από χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και τη μουσική της φιλαρμονικής του Ελληνικού Στρατού, η επίσημη Υποδοχή του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. ΙΩΑΝΝΟΥ, με την συμμετοχή του συνόλου σχεδόν του Ιερού Κλήρου της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, ευσεβών Αρχόντων και πλήθους μεγάλου του ευσεβούς πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, που είχε συγκεντρωθεί και με θερμά χειροκροτήματα υποδέχθηκε τον πνευματικό Ηγέτη των ορθοδόξων της Μέσης Ανατολής.

Οι Βουλευτές Ευβοίας κ. Σίμος Κεδίκογλου και κ. Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, ο Αντιπεριφερειάρχης Ευβοίας κ. Φάνης Σπανός, ο Διοικητής της Σχολής Πεζικού Υποστράτηγος κ. Δημήτριος Μήττας, οι Δήμαρχοι Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννης κ. Χρήστος Καλυβιώτης μαζί με τα μέλη του περί ναυτόν Δημοτικού Συμβουλίου και Χαλκιδέων κ. Χρήστος Παγώνης, ο τ. Βουλευτής και Ευεργέτης της Ι. Μητροπόλεως κ. Άγγελος Πνευματικός, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ευβνοίας Ταξίαρχος κ. Λάμπρος Χουλιαράς,  αντιπροσωπείες παιδιών του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου Προκοπίου με τις σημαίες τους και κρατώντας λουλούδια στα χέρια καλωσόρισαν τον Πατριάρχη, όπως και κορίτσια του Κατηχητικού της Ενορίας Παναγίας Παραβουνιώτισσας Ερετρίας, μέλη της Αδελφότητος Προκοπιέων Χαλκίδος, του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Χαλκίδος «Τ’ Αλωνάκι» και του Συλλόγου Κρητών Ευβοίας που, όλοι πολύ πρόθυμα και με πολλή αγάπη, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας και λάμπρυναν την τελετή της Υποδοχής.

Οι δρόμοι γύρω από τον Ιερό Ναό ήταν στρωμένοι με μυρτιές και έξω από την είσοδο του είχε ετοιμασθεί ειδική εξέδρα, στην οποία ανέβηκαν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. ΙΩΑΝΝΗΣ, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, οι άγιοι Αρχιερείς, οι τιμίες συνοδείες τους και οι Αρχοντές του Τόπου και εκεί ο Δήμαρχος Μαντουδίου-Λίμνης και Αγίας Άννης κ. Χρήστος Καλυβιώτης καλωσόρισε με θερμούς λόγους τον Υψηλό Επισκέπτη και του προσέφερε αναμνηστική πλακέτα εκ μέρους ολοκλήρου του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης αντιφωνώντας, ευχαρίστησε τον κ. Δήμαρχο και στο πρόσωπό του, όλους του κατοίκους του Προκοπίου για την πάνδημη και συγκινητική Υποδοχή.

 Αμέσως μετά, όλοι εισήλθαν στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό όπου, κατά την εκκλησιαστική τάξη, ο Πατριάρχης περιεβλήθη τον Αρχιερατικό Μανδύα και κράτησε την Ποιμαντορική Ράβδο, προσκύνησε το Ιερό Ευαγγέλιο και στη συνέχεια γονάτισε με σεβασμό ενώπιον του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, εμπιστευόμενος εκεί τα «μύχια της καρδίας του» μέσα από την ελπιδοφόρα οδό της προσευχής. Στη συνέχεια εισήλθε στο Ιερό Βήμα, προσκύνησε την Αγία Τράπεζα, ενεδύθη ομωφόριον και επιτραχήλιον και, του Χορού των καλλικελάδων Ιεροψαλτών της σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, υπό την Διεύθυνσιν του Πρωτοψάλτου του Ι. Προσκυνήματος κ. Θεοδοσίου Στεργιοπούλου ψαλλόντων το «Εις πολλά έτη Δέσποτα», ο Πατριάρχης ευλόγησε τον Λαό του Θεού και ανήλθε στον Δεσποτικό Θρόνο, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, πλησίον του Πατριάρχου στο παραθρόνιον, ο οικείος Ιεράρχης άγιος Χαλκίδος στάθηκε επί της Ωραίας Πύλης και οι λοιποί άγιοι Αρχιερείς και οι συνοδοί των δύο προκαθημένων επί του σολέα και αμέσως άρχισε η Επίσημος Δοξολογία, ενώ ο Ιερός Ναός ήταν στην κάθε σπιθαμή του γεμάτος από ευσεβείς χριστιανούς, έως και τον προαύλιο χώρο του περιμετρικά.

Στο τέλος της Δοξολογίας, προσεφώνησε με θερμότατους λόγους σεβασμού και πολλής αγάπης την Α.Θ.Μ., τον Πατριάρχη κ. ΙΩΑΝΝΗ, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, καλωσορίζοντάς Τον στην Ιερά μας Μητρόπολη και στο Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου ενώ εξέφρασε την παντοειδή συμπαράσταση του Ιερού Κλήρου, των Αρχόντων και του Λαού της Τοπικής μας Εκκλησίας προς την Εκκλησία της Αντιοχείας και, εις ανάμνησιν της επισκέψεως του Πατριάρχου στην Ι. Μητρόπολη Χαλκίδος, του προσέφερε ένα Αρχιερατικό εγκόλπιο με την Ι. Εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου.

Την συγκινητική αντιφώνησή του ο Πατριάρχης κ. ΙΩΑΝΝΗΣ, άρχισε με τον Αναστάσιμο χαιρετισμό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», ενώ όλος ο λαός αντιφώνησε το «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ», τονίζοντας ότι ο Τόπος του Ιερού Προσκυνήματος, χάρη στην παρουσία του Ι. Λειψάνου του Οσίου Ιωάννου, αποτελεί τόπο μαρτυρίας της Αναστάσεως. Παράλληλα ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ και την περί Αυτόν Ιερά Σύνοδο και μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό για την θερμότατη υποδοχή που επεφύλαξαν στον ίδιο και τους συνοδούς του, ενώ αντιδώρησε στον Ποιμενάρχη μας μια κασετίνα κατασκευασμένη στη Δαμασκό, η οποία χρησιμεύει στην φύλαξη Ιερών Λειψάνων Αγίων της Πίστεως.

Αμέσως μετά ο Χορός έψαλλε το Πολυχρόνιον και του Μακαριωτάτου Πατριάρχου, όπως και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και στη συνέχεια μετέβησαν στον παρακείμενο Ξενώνα του Ι. Προσκυνήματος, όπου παρετέθη επίσημο Γεύμα, κατά την διάρκεια του οποίου ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας προσεφώνησε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη κ. ΙΩΑΝΝΗ, προσφέροντάς του ένα Ιερό Εικόνισμα του Οσίου Ιωάννου.

Ιερά Εικόνα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου προσέφερε ο Σεβασμιώτατος και στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ, ενώ ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Φάνης Σπανός, ο Διοικητής της Σχολής Πεζικού Χαλκίδος Υποστράτηγος κ. Δημήτριος Μήττας και ο Δήμαρχος Χαλκιδέων κ. Χρήστος Παγώνης προσεφώνησαν αρμοδίως τον Μακαριώτατο Πατριάρχη, προσφέροντάς  του έκαστος, από ένα αναμνηστικό δώρο, ενδεικτικό του σεβασμού και της ευγνωμοσύνης για την επίσκεψή Του στον Τόπο μας.

Μετά το γεύμα απάντες, με συναισθήματα μεγάλης συγκίνησης κατευόδωσαν τους δύο Προκαθημένους και τις τιμίες συνοδείες τους, ευχαριστώντας τον Όσιο Ιωάννη γι’ αυτή την εξαιρετική ευλογία της τιμητική επισκέψεως του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αντιοχείας κ. ΙΩΑΝΝΟΥ στον Τόπο μας, που ήταν και η πρώτη επίσκεψη Πατριάρχου Αντιοχείας στην ιστορία του Ιερού Προσκυνήματος, αλλά και της Τοπικής μας Εκκλησίας και της Ευβοίας ευρύτερα.

Η Υψηλή αυτή Επίσκεψη των δύο Προκαθημένων στον Τόπο μας, στέφθηκε κατά κοινή ομολογία από επιτυχία, διότι υπήρξε άριστη συνεργασία πολλών ανθρώπων και υπηρεσιών, που ανταποκρίθηκαν στην προτροπή και πατρική παράκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου  Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος δημοσίως ευχαριστεί όσους συνετέλεσαν στην άψογη διοργάνωση της Υποδοχής και την ακριβή εφαρμογή του Προγράμματος:

• Όλους τους συνεργάτες του, Κληρικούς και Λαϊκούς, οι οποίοι με πιστότητα και προθυμία διακονούν στα Γραφεία της Ι. Μητροπόλεως, τις Ενορίες μας, στο Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου  και στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Τοπικής μας Εκκλησίας.
• Τον Αντιπεριφερειάρχη Ευβοίας κ. Φάνη Σπανό και τους συνεργάτες του.
• Τον Δήμαρχο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννης κ. Χρήστο Καλυβιώτη και τους συνεργάτες του.
• Τον Δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Χρήστο Παγώνη και τους συνεργάτες του.
• Τον Διοικητή της Σχολής Πεζικού Χαλκίδος Υποστράτηγο κ. Δημήτριο Μήττα και τους συνεργάτες του, καθώς και τα τιμητικά Αγήματα του Στρατού που παρέστησαν στην υποδοχή
• Τον Αστυνομικό Διευθυντή Ευβοίας Ταξίαρχο κ. Λάμπρο Χουλιαρά, καθώς και όλους τους αστυνομικούς στη Χαλκίδα και στο Προκόπι, καθώς και τους υπευθύνους της Τροχαίας για την άριστη εφαρμογή των μέτρων της τάξεως.
• Τους διευθυντές και καθηγητές των σχολείων του Προκοπίου, καθώς και τούς Προέδρους και τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Χαλκίδος, της Αδελφότητος Προκοπιέων Χαλκίδος, του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Χαλκίδος «Τ’ Αλωνάκι» και του Συλλόγου Κρητών Ευβοίας.
• Τα Τοπικά Μ.Μ.Ε. που προέβαλλαν το γεγονός της επισκέψεως και συνετέλεσαν ουσιαστικά στην ευρύτερη γνωστοποίησή του.
• Τον ευσεβή Λαό της Τοπικής μας Εκκλησίας, την θερμή παρουσία του Οποίου πολλές φορές τόνισε, κατά την διάρκεια της ενταύθα παρουσίας του, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αντιοχείας κ. ΙΩΑΝΝΗΣ.

Νωρίτερα η Χαλκίδα υποδέχτηκε το Πατριάρχη Αντιοχείας, Ιωάννη, σε ολιγόλεπτη τελετή που έγινε σήμερα το πρωί, στην είσοδο της Υψηλής γέφυρας Χαλκίδας. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας, συνοδευόμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών & πάσης Ελλάδος, κ.κ. Ιερώνυμο, υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Ευβοίας, Χρυσόστομος, παρουσία του Δημάρχου Χαλκιδέων Χρήστου Παγώνη, και του Περιφερειάρχη Στ. Ελλάδας, Κώστα Μπακογιάννη.

Υποδοχή του Πατριάρχη στην γέφυρα της Χαλκίδος

Διαβάστε επίσης

Γραφείο στην Αθήνα ζήτησε ο Πατριάρχης Αντιοχείας

Στον Πατριάρχη Αντιοχείας ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος


Υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών ο Πατριάρχης Αντιοχείας και ο Αρχιεπίσκοπος (ΦΩΤΟ)

διαβαστε περισσοτερα